Artikeldatabank

Servië is een Balkanland op een kruispunt van culturen. Een land met in het noorden Midden-Europese, in het zuiden islamitische en in het westen mediterrane invloeden. Een land met een bewogen geschiedenis dat nog maar kort (weer) als zelfstandige staat bestaat. Maar voor de fietser is Servië een land met een prachtige ongerepte, afwisselende natuur en een hartelijke bevolking.

De Elzas staat voor wijngaarden en voor romantiek tussen vakwerkhuizen en geflambeerde taarten, het goede leven kortom. Wie er gaat fietsen krijgt ook kibbelende Franse families, een wanhopige Roemeen en vrome Duitsers op zijn bord.

Door de vier departementen van de regio Bourgogne lopen vier kanalen die onderling verbonden zijn in een lus van 800 km. Hun bewegwijzerde jaagpaden liggen als een groen biljartlaken uitgerold voor de recreatieve fietser die zich ver van het verkeersgeraas wil volzuigen met natuur. Doe je in steden als Chalon-sur-Saône, Auxerre, Beaune en vooral Dijon nog wat cultuur op, dan kan de fietspret niet op.

Een nieuwe wind waait door de Eifel. Eentje die de langeafstandsfietser van noord naar zuid dwars door de regio begeleidt. Met twee opties: een westelijke of een oostelijke doorsteek. Vertrekpunt is Aken, eindhalte Trier. West en oost hebben een gezamenlijke aanloop via de Vennbahn door de Oostkantons. West kiest voor de valleien van de Prüm, de Enz, de Sauer en de Moezel. Oost volgt de Kyll, met zijn 142 km de langste rivier van de Eifel.

Voor mijn generatie lagen Centraal- en Oost-Europa lang verscholen achter een IJzeren Gordijn. Met slechts een vluchtige stop in Ljubljana en recenter twee korte tripjes naar Boedapest en Tsjechië bleef er nog heel veel over om te ontdekken. Verhalen over grotendeels ontbrekende fietsinfrastructuur en roekeloos rijgedrag van automobilisten konden me niet tegenhouden.

De ene heet La Dolce Via (la voie douce, de zachte weg), de andere gewoon Voie Verte. Maar behalve zeer groen is ook die laatste ‘dolce’. Twee excursies op de ViaRhôna klimmen de zijvalleien van de Isère en de Eyrieux in, maar vereisen geen wielerexploten. Destijds geraakte ook een stoomtrein boven.

De afdaling starten vanuit een indrukwekkend Zwitsers berglandschap, je laten verleiden door de Côtes du Rhône en eindigen in de broeierige moerasvlakten van de Camargue en de Middellandse Zee: de Via Rhôna heeft het allemaal.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Onbekend is onbemind, wat zeker geldt voor Albanië, een van de armste landen van Europa. Bovendien heeft het land de faam onveilig te zijn voor toeristen en nauwelijks goede wegen te hebben. Voor ons redenen genoeg om aan den lijve te ondervinden of dat allemaal wel klopt. En hoe kan je zoiets beter doen dan met de fiets?

Stella (11), Toon (2,5), Lies (onderweg 1 geworden), Sofie en Steven combineerden de Nationale Fietsroutes 3, 1 en 8 tot een lus van een dikke 400 km via Luzern, Andermatt en Bern.

Waarom zou een mens – laat staan een gezin met fietskarren – door Zwitserland gaan fietsen? Voor de landschappen natuurlijk, maar ook voor het goed bewegwijzerde fietsnetwerk. En voor de combinatiemogelijkheden met het openbaar vervoer, dat uitstekend voorzien is op transport van fietsen.

Een lus van dik 800 km doorheen de vijf Vlaamse provincies, dat is de Vlaanderen Fietsroute. We vroegen enkele fietsers die het voorbije jaar een ‘attest’ aanvroegen en in de ‘eregalerij’ op onze website pronken om de hoogtepunten van hun tocht even op een rijtje te zetten.

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

Na de oversteek van de Ardennen, de Vogezen, de Jura en de Alpen werd Annie Thys beloond met een fantastische afdaling langs talrijke Italiaanse meren. Alleen in eindbestemming Venetië moest de fiets aan de kant om plaats te maken voor de vaporetto.

Voor het Mariabeeld in de basiliek van Tongeren branden tientallen kaarsen. Hier begon Guy Raskin zijn fietstocht naar Lourdes, van basiliek naar kathedraal, van stad naar dorp, dwars door Frankrijk. We pikken het verhaal op in de Charente, de bakermat van de cognac.

Na een aantal fietsvakanties van om en bij de 500 km, wilden wij een langere trektocht maken. Onze dertigste huwelijksverjaardag was de ideale aanleiding. Met de tandem van Wenen naar huis leek een haalbare kaart.

Tom Langmans zocht een fietsbestemming voor kinderen en belandde in het grootste natuurgebied van Nederland.