Artikeldatabank

Kan je in de Famenne nog een wolf ontmoeten? Hoogstwaarschijnlijk niet. Een man die zijn volk moest beschermen tegen alle gevaren zou het laatste exemplaar al in 1845 hebben neergeschoten. Voor een ander gevaar dat ons bedreigt, te droge lentes en zomers, ligt de oplossing misschien aan het eind van een lindendreef in Barzin.

Vier etappes van de Échappée Jurassienne, een langeafstandspad dat in trapjes omhoogklimt richting Zwitserse grens, leiden ons door een boeiend stuk van de Haut-Jura. Een verhaal over karstlandschappen en kazen, over almen en hoenen, over gele wijn en pijpen.

De Sallandse Zandloper voerde me van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug naar de uiterwaarden van de IJssel. Van een ruw bos- en heidegebied door een landbouw- en kanaallandschap naar een majestueuze rivierdelta. Mét een hoogteverschil van 65 meter – naar Nederlandse normen al heel wat…

Ook Kaat trok in de paasvakantie op wandelreis naar de Serra de Tramuntana. De groep wandelde niet enkel op het drogestenenpad (GR 221), maar ook op de talrijke zijpaden die vaak nog rustiger zijn. Iedereen genoot van de stenen en de bergen, van de kleurrijke vogels en de zee die nooit ver weg was. Of van leuke verrassingen, zoals een glas versgeperst fruitsap in een tuin in de vallei rond Soller. Niet enkel als gelovige pelgrim, maar ook als nietsvermoedende wandelaar bleek Lluc een wonderlijke plek. Geniet even mee.

Het toeristeneiland waar je meer Duits dan Spaans hoort praten, tot zover de reputatie die Mallorca vandaag ‘geniet’. Maar op de wandelpaden van de Serra de Tramuntana, een langgerekte bergketen langs de noordwestkust, kom je die zonnekloppers niet tegen.

Aan elk GR-verhaal komt een einde, zelfs aan een heel GR-netwerk. Als wandelaar wordt je dan overspoeld door tegenstrijdige gevoelens, het post-GR-trauma. Maar zelfs wanneer de laatste bladzijde van de recentste topogids is omgeslagen, kan je altijd uitkijken naar een nieuw pad of een vernieuwde gids.

De Getevallei maakt deel uit van het grotere Hageland en is een klein maar fijn onbekend stukje Vlaanderen. Twee dagen stapten we op het wandelnetwerk en verloren daarbij nooit de kerktoren van Zoutleeuw uit het oog. Of toch bijna!

Het Carian Trail is een 820 km lang pad door Zuidwest-Turkije, genoemd naar de Carische beschaving uit de klassieke oudheid. Wij namen al wandelend een duik in de geschiedenis van deze regio en kozen voor het traject door het Bozburun schiereiland, goed voor zes stapdagen.

Auteur en bergfanaat Ton Joosten woont intussen vijf jaar in een klein dorp in de Pyreneeën, daarom polsten we hem naar een tochtvoorstel. Onze verwachtingen waren niet min: hoog in de bergen, uitdagend, basic en toch haalbaar. Het werd de Pass’aran. Een voltreffer!

In het zuidwesten van de provincie Namen vormt het dal van de Viroin de scheiding tussen de Fagne en het Thiérache-woud. De overgang tussen beiden is de Calestienne, een smalle kalkzoom. Doorheen het gebied lopen GR 12 en GR 125. In combinatie met lokale routes maakten we twee wandelingen op de noordflank van de Viroin.

Pelgrimsroutes in Scandinavië winnen langzaam maar zeker aan populariteit. De St. Olavsleden loopt van de Zweedse oostkust naar Trondheim in Noorwegen. Een 580 km lange tocht over het idyllische Zweedse platteland naar het Scandinavische hoogland en via de Noorse bergen naar de Atlantische Oceaan.

In het uiterste noorden van Ierland ligt het wondermooie Donegal. Geen horden toeristen hier, maar jammer genoeg ook geen officieel langeafstandspad. Wij stippelden dan maar ons eigen wandeltraject uit en volgden de rode pijl op ons kompas noordwaarts tot Tory Island. Daar gingen we op audiëntie bij de koning.

Zee en duinen? Check! Polders en grasdijken? Check! Historische stadjes? Check! Meren en rivieren? Check! Bossen en heide? Check! Veengebieden? Check! Alleen heuvels vind je niet op het Groot-Frieslandpad. Hoewel de duinen soms kuitenbijters zijn.

Voor een aquarelliste is de Famenne een onuitputtelijke inspiratiebron. De wandelende fotograaf kan hier fotowedstrijden winnen. Maar die laatste mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Want een meester-schamateur kan zijn pad kruisen.

In reisgidsen wordt Arran steevast omschreven als ‘Schotland in miniatuur’. Het eiland wordt doorsneden door de Highland Boundary Fault, wat ruig gebergte oplevert in het noorden en glooiende graslanden in het zuiden. In september, terwijl heel Europa kreunt onder een hittegolf, volg ik het panoramische kustpad dat het eiland omgeeft.

Op zoek naar een warme wandelbestemming kwam ik uit bij de Canarische eilanden. La Palma, La Gomera en Tenerife stonden alle drie op de shortlist, maar uiteindelijk vielen vier dagen GR 131 op Tenerife als winnaar uit de spreekwoordelijke bus.

“Het mooie aan Schotland is dat je kan gaan en staan waar je wil. Meng dat met de grilligheid van het landschap en je hebt een paradijs voor avontuurlijke trekkers.” Ook al skypend voel je meteen de passie waarmee de jonge Nederlander Sjoerd Tel over zijn tweede thuisland spreekt.