Artikeldatabank

De inkt van de nieuwste GR-topogids was amper droog of onze reporter knoopte al zijn veters. Langs Kempens mooiste duinen en dennen verkende hij het gedeeltelijk vernieuwde traject van GR 565, het oudste langeafstandspad van Vlaanderen.

Weinig mensen kennen GR 125, een grote luswandeling in het gebied ‘tussen Samber en Maas’. In vijf dagen stappen we van Walcourt naar Anseremme en doorkruisen een prachtige streek vol kleine, onbekende dorpen. Net wat ons aanspreekt…

Beginnen aan GR 129 roept associaties op met de magische GR 5. In mini-uitgave dan. Het vertrek is even pannenkoekvlak, maar de Alpenbergen zijn ingedrukt tot Ardennenheuvels en het doel is niet de Rivièra maar de Semois. Vandaag deel 1 van Dwars door België: het Vlaamse gedeelte tussen Brugge en Ronse.

Aankomen in Zwitserland op één augustus heeft iets. Het is nationale feestdag en zelfs overdag knalt het vuurwerk. De echo’s hoor je tot hoog in de bergen en ook de alpenhoornblazers zijn van de partij. Maar wij zijn gekomen om te wandelen op de Via Alpina...

Na een pannenkoekvlakke start in het noordwesten slingert GR 129 zich ‘dwars door België’ naar het meest zuidoostelijke punt van het land. Vandaag het slotstuk in onze reeks over dit taalgrensoverschrijdend GR-pad.

Als langeafstandswandelaar was ik een laatbloeier. Mijn kinderen waren op dat ogenblik al oud genoeg om mee op stap te gaan met de rugzak. Maar nu, als grootouder met kleinkinderen van zes of zeven, dat is toch een ander paar mouwen.

Wanneer de natuur ontwaakt uit zijn winterslaap, slingert het Amandelpad zich als een pastelkleurig lint door de nog sluimerende wijngaarden van de Palts. En net voordat de winter toeslaat, voert het door een golvende, donkerrode zee van druivenstruiken in herfsttooi. Een pad voor twee seizoenen!

Vijfdaags stapavontuur op GR 128 van Saskia , haar man en hun 2 zonen ( 9 en 11 jaar).

De hoogste bergen van Slovakije en Noorwegen stonden al op ons wandelpalmares. Afgelopen zomer mikten we op een nieuw pinnetje op ons hoedje: de Zugspitze, het dak van Duitsland.

In Nederland aangekomen begint de Rijn zich meteen te vertakken in een brede delta. De eerste zijrivier die zich afsplitst is de Waal. Aan weerszijden van deze rivier liggen uiterwaarden die bij extreem hoog water en in de winter onder water mogen lopen.

Engeland in het klein. Zo zou je het eiland Wight voor de Britse zuidkust kunnen omschrijven. Op het Isle of Wight Coastal Path volg ik de contouren van dit ruitvormige eiland,langs spectaculaire kliffen, vriendelijk glooiende heuvels en uitgestrekte stranden. Zelden was een wandelinstructie zo eenvoudig: “Hou de zee rechts van je, dan kom je er wel”.

Het Juramassief vormt de grens tussen Zwitserland en Frankrijk. Geen wonder dat dit oude gebergte met zijn vele kloven een paradijs was voor smokkelaars. Inmiddels hebben de ‘pungelaars’ met hun buidel plaats gemaakt voor wandelaars met rugzak en vormen de smokkelwegen de ruggengraat van een uitgebreid net van wandel- en fietspaden.

Thuis op de boekenplank prijkt een oud fotoboek uit de jaren 70 met de mooiste plaatjes van het Lake District in sepia, zwart-wit en vergeelde kleuren. Meer dan 40 jaar later treden we in de voetsporen van schrijver en fotograaf C.H.D. Acland, op zoek naar nostalgie en beelden van weleer.

Het Berner Oberland is met de Eiger, de Mönch en de Jungfrau een gebied vol uitdagingen voor bergbeklimmers. Maar ook minder ervaren wandelaars vinden hun gading in dit fascinerende bergdecor. Als kersen op een al rijkgevulde taart passeer je enkele schitterende steden.

Toen we hoorden dat ook de Moezel een eigen Steig zou krijgen, begon het meteen te kriebelen. 11 april 2014, één dag voor de officiële opening van het langeafstandspad, stonden we aan het beginpunt in Perl, klaar voor vier etappes. Een mooi begin dat smaakt naar meer. Veel meer.

Op de Fiets en Wandelbeurs maakten vertegenwoordigers van het Parc Naturel des Deux Ourthes ons warm voor het Eisleck Trail, een 104 km lang wandeltraject dat het Groothertogdom met de Belgische Ardennen verbindt. We kochten brochure en wandelkaart en kregen er een drinkbus als toemaatje bij. Een opstoot van lekker warm weer was het enige wat we nog nodig hadden om drie dagen op stap te gaan.

De voorbije jaren lag er in de winter veel sneeuw in de Mourne Mountains, een gebied in het zuid-oosten van Noord-Ierland. Ideaal voor een sneeuwtrekking, zo dachten we. Maar niet in 2014. Door het milde winterweer starten we onze trekking typically British: met een kleine regenbui.

Wandelen op en tussen fossielen van miljoenen jaren oud, het lijkt wel sciencefiction. Maar op de Zuid-Engelse Jurassic Coast is het een aangename realiteit.

Na twee weken drukte in India zoeken we in buurland Nepal de rust op. Daarvoor hebben we onze wandelschoenen mee. Letterlijk en figuurlijk stappen we even van de wereld af.