Artikeldatabank

Onze tiendaagse gezinsvakantie in de Sloveense Socavallei moest en zou een spetterend hoogtepunt krijgen. Dagenlang en van alle kanten hadden we de berg Krn kunnen bewonderen, nu zouden we hem tijdens een vierdaagse huttentocht beklimmen.

Is het mogelijk om op een natuurvriendelijke en duurzame manier de bergen in te trekken? Absoluut, denken ze bij De Natuurvrienden. Om de proef op de som te nemen lanceerde de organisatie de uitdaging om in de zomer van 2015 zeven Belgische en zeven Europese toppen te beklimmen. Gerda, Ivo, Jef, Jempi, Karel, Peter en Philippe namen de handschoen op voor de Spaanse Pyreneeën.

Acht jaar geleden kreeg ik de fameuze ‘krak’ in mijn rug die mijn leven grondig zou veranderen. Na jaren van kinesitherapie, chiropraxie en pijnklinieken werd ik tweemaal geopereerd. Daar lag ik dan, als jonge dertiger met twee kinderen, telkens weken aan mijn bed gekluisterd. Vervolgens mocht ik opnieuw beginnen bewegen, zonder mijn rug teveel te belasten. Het is daar dat mijn wandelverhaal begint.

Diepe dalen, donkere loofbossen, hellingen vol brem. Scherpe rotskammen en uitzichtpunten die elkaar snel opvolgen. Het Escapardenne Lee Trail boeit van begin tot eind. Verslag van een pittige tocht langs Luxemburgs nieuwste wandelpad, met de kronkelende Sûre in de hoofdrol.

Het wandelvirus bestaat wetenschappelijk niet maar fictief hoort het in het lange rijtje van de erfelijke virussen. Het beestje is overdraagbaar tussen generaties, maar wel absoluut goedaardig én doorgaans zeer welkom bij wie ‘besmet’ is. Vader en zoon Martin en Koen Meirlaen leveren het bewijs.

Het Nationaal Park Snowdonia in het noordwesten van Wales is een uitgelezen wandelgebied, niet alleen in de zomer maar ook in de winter. Het leverde ons een prachtige trip op, met een gevarieerd pakket aan weersomstandigheden.

Zomerwandelaars kennen Kungsleden als het ‘Koningspad’ van Noord-Zweden, de ideale manier om de pracht van Lapland te ontdekken. Minder bekend is dat je de route van eind februari tot begin mei kan verkennen op ski’s.

Nee, dit is geen bergtocht over de Westvlaamse heuvels, alhoewel hun silhouetten in de verte toch altijd duidelijk afgetekend de horizon bepalen. Nee, dit is ook geen oorlogsherdenking alhoewel de streek volledig verwoest werd in de Grooten Oorlog, en nee, het is evenmin een ongerepte natuurwandeling langs nauwelijks betreden paden. Dit is gewoon een ontspannen uitstap in een wat onopvallend, tussen de Franse grens, de taalgrens en Ieper ingesloten stukje Vlaanderen.

Toen we zeven jaar geleden besloten het Vlaamse traject van GR 12 te gaan wandelen, deden we dat met de nodige dosis scepsis en argwaan. Een groteroutepad door het drukste en dichtstbevolkte deel van ons land, was dat geen vorm van zelfkastijding? Toch niet, zo bleek, en de verrassing die ons toen te beurt viel herhaalde zich de afgelopen weken, toen we het vernieuwde traject ‘in preview’ mochten ontdekken.

Zon, zee, bergen. Griekse tempels en schitterende baroksteden. En de alomtegenwoordige Etna natuurlijk, de grootste actieve vulkaan van Europa. Aan één vakantie heb je lang niet genoeg om al het moois op Sicilië te ontdekken. De over het eiland verspreide natuurparken zijn ideaal voor een eerste kennismaking met het gevarieerde Siciliaanse landschap.

Wanneer Maaike en Koen mij even alleen laten loop ik stiekem de ‘grote’ GR én de Streek-GR, beide in de andere richting nu. Ter controle. Ook die bewegwijzering blijkt perfect in orde. De wandelbomen in hun tuin leiden mij langs een subliem voorbeeld van een ‘premium’-wandeling. Het enige wat ontbreekt is een pianoconcerto met de route als thema.

Vanuit Zakopane willen we een stukje Tatra verkennen. Onze route start aan de Kasprowy Wierch, een top van 1987 m die we bereiken met de ‘cabientjes’ zoals onze Gele Batman ze noemt.

De stuwdam op de Eau d’Heure was eigenlijk bedoeld om de waterstand van de Samber te regelen. Toen de staalindustrie rond de Samber instortte, werd de focus op toerisme gericht en nu kunnen wandelaars, fietsers en watersporters genieten van een schitterend merengebied op de grens van Namen en Henegouwen.

Half mei zitten we thuis te kijken naar de Giro d’Italia. De renners rijden door Roccaraso. Snel nemen we er de kaart van de Abruzzen bij. Mooie herinneringen komen boven en verleiden ons tot nieuwe wandelplannen. Iets zuidelijker deze keer, naar het Nationaal Park van de Abruzzen, Lazio en Molise.

In het zuidoosten van Groningen, langs de Duitse grens, ligt een wat verborgen groen gebied: Westerwolde. Met het Noaberpad als ruggengraat slalomt het Westerwoldepad hier door het beekdal van de Aa, die de voorbije jaren haar natuurlijke loop grotendeels terugkreeg. We maakten kennis met een verrassend veelzijdige wandelregio in een authentiek en soms ruig stukje Nederland.

Twintig jaar geleden trok Val Maira voluit de kaart van het wandeltoerisme. Sindsdien leeft het dal in Piemonte weer helemaal op. We verkenden er enkele dagen de Percorsi Occitani en waren onder de indruk van de mooie dorpen, het ongerepte landschap en het overheerlijke eten.

Voor het tweede jaar op rij staan de Pyreneeën op het programma, maar door een staking bij de Franse spoorwegen zal onze nachttrein niet rijden. Snel worden de weerberichten voor de diverse Alpenlanden gecheckt. De Vogezen lijken het beste plan B. We pakken meteen onze rugzakken om daags nadien in alle vroegte te kunnen vertrekken.

In vogelvlucht amper 50 km noordelijk van Nice en de Middellandse Zee zou je kunnen verwachten dat het om uitlopers van de Alpen gaat. Niets is minder waar! In de Mercantour zijn de hellingen ruw en steil, ligt de ondergrond bezaaid met stenen en rotsblokken en zijn de overgangen van de cols allesbehalve makkelijk. Maar des te mooier is de omgeving!

Al jaren staat het Zweedse Hoge Noorden op ons to-dolijstje, maar het mag gerust wat ruiger zijn dan het bekende Koningspad. Daardoor valt onze keuze op de nationale parken Sarek en Stora Sjöfallet, vaak ‘de laatste wildernissen van Europa’ genoemd. Er lopen wel paden maar die zijn nooit bewegwijzerd. De prachtige vallei Rapadalen trekt tijdens de voorbereiding onze aandacht en willen we zeker doorkruisen. Boven op drie bergtoppen krijgen we telkens een uniek uitzicht op de vallei en haar levensader, de meanderende rivier Ráphaädno. Als afsluiter van de reis worden we ook nog eens beloond met het onevenaarbare schouwspel dat het noorderlicht is.

Country Walking is het bekendste wandeltijdschrift van Engeland. Om hun 25ste verjaardag te vieren stippelde de redactie een driedaagse wandeltocht uit in het Peak District, een regio met ongerepte natuur en eindeloos veel authentieke pubs. Bovendien is het centraal gelegen en dus makkelijk bereikbaar voor alle lezers.

102 dagen alleen op stap, wat doet dat met een mens? Elena Peeters maakte als afstudeerproject voor haar theateropleiding aan het Antwerpse Conservatorium de voorstelling ‘Elena’, een creatieve verwerking van haar wandeltocht van Antwerpen naar Rome.

Wat bij ons 'dagstappers' zijn, luswandelingen over GR-paden, noemen onze Waalse collega’s 'Randonnées en Boucle'. Wij kozen voor nummer 10 uit de provincie Luik.

Tijdens de eerste lentedagen van 2015 deden we een bivak in Borgloon. We zagen een prachtige zonsondergang en een prachtige zonsopgang, maar helaas waren er nog niet veel bloesems. Daarom deden we later in april een tweede poging.

“Deutschlands schönster”, verzekerde een jonge wandelaar me tijdens mijn zesdaagse tocht op de Malerweg in de Duitse deelstaat Saksen. Veel vergelijkingspunten had ik niet, maar bijzonder mooi is het pad van de schilders in elk geval.

Een autobiografische roman met een verfrissende oprechtheid, zo staat er op de achterflap van "Ik heb een weg nodig". Terecht, want het eerste boek van de jonge auteur Kim Verheyden is meer dan het relaas van een tocht naar Compostela. Dat bewijst de inleiding die wij hier mogen afdrukken.

Een GR-nummer heeft het Libanese ‘Bergpad’ nog niet, maar een langeafstandspad is het zeker. Van Andqet in het noorden tot Marjaayoun in het zuiden zijn talloze bestaande herderspaadjes aan elkaar gesmeed tot een schitterende trail. Verschillende Libanese organisaties werkten mee aan het project en de droom van de bedenkers is om het unieke berglandschap te beschermen en via ecotoerisme inkomsten te genereren voor de bewoners.

‘Haybes-la-Rose’ of ‘Haybes-la-Jolie’, het zijn mooiklinkende namen voor een klein Frans dorpje vlakbij de Belgische grens, dat we als uitvalsbasis gekozen hebben voor vier gevarieerde dagwandelingen in Val d’Ardenne. Ardense leisteen en de meanders van de Maas zorgen voor het decor.

Sinds jaar en dag is de Saar-Hunsrück-Steig een Duitse wandelklassieker. In april 2015 werden 183 extra wandelkilometers aan deze topper toegevoegd, waardoor de doorsteek tot aan de Rijn een feit werd. Op dat nieuwe traject tussen Idar-Oberstein en Boppard volg je de sporen van ene Johannes Bückler. Wie zeg je?