Artikeldatabank

ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1974. Op dag twaalf van onze fietsreis naar Schotland zijn we in het piepkleine Shap beland. De moed zinkt ons in onze natte schoenen. Jeans rechterpedaal is afgebroken. In geen velden of wegen is er een fietsenmaker te bespeuren en in alle richtingen zijn we door forse heuvels omgeven. Hier komen we nooit meer uit.

ZONDAG 15 SEPTEMBER 1974. Gerommel aan onze fietsen heeft ons gewekt. Maar nog voor we ons uit onze slaapzakken kunnen wurmen, priemt de krachtige lichtstraal van een zaklamp schaamteloos de tent in. Een autoritaire stem wil weten wie we zijn, waar we vandaan komen en wat onze plannen zijn. Deemoedig leggen we aan de politieman uit dat we van België zijn, Schotland doorkruist hebben en nu op weg naar huis zijn.

WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1974. Dag 17 van onze fietsreis naar Schotland en de enige jeugdherberg op het eiland Skye blijkt volzet te zijn. Maar de jeugdherbergvader schudt een oplossing uit zijn mouw. Zijn assistent woont een congres bij in Edinburgh. Diens kamertje mogen we gebruiken. Een heel klein kamertje met een eenpersoonsbed is het, net groot genoeg om naast het bed de matras op de vloer te leggen en zo twee slaapplekken te creëren

Op vakantie met de fiets, zonder strak plan, daar houden wij van! Na een geslaagde ‘try-out’ in Friesland maakten we vorige zomer onze tocht wat langer: van het Zwitserse Bazel naar Carnoulès, ons stukje hemel op aarde in Frankrijk. ‘We’ dat zijn Joppe (9), Eppo (4), Pippa (2), Wim en ik

Ons Italiaans avontuur start al in België. Op de fiets gaat het naar Aken om daar de trein te nemen naar Keulen en vervolgens de nachttrein naar Innsbrück. Om 10 uur staan we op de Brennerpas klaar voor de afdaling naar Klausen, het stadje dat al enkele malen als uitvalbasis diende voor onze tochten door Zuid-Tirol.

Sakarthvelo, het Georgische woord voor Georgië, is een land dat al lang op ons fietslijstje staat. We weten niet goed waarom. Misschien is het de aantrekkingskracht van de Kaukasus, een gebergte dat met zijn hoge besneeuwde toppen tot de verbeelding spreekt. Het is in elk geval een land met een hele rijke en bewogen geschiedenis. We vertrokken in de toeristische en sfeervolle hoofdstad Tbilisi en concentreerden ons een maand lang op het westen van het land. Het werd een fietstocht vol pittige klimmetjes, veel zon, heerlijk eten, even heerlijke wijn en een gastvrije bevolking.

Een flink aantal jaren terug stonden we samen met vrienden vertrekkensklaar, achter ons de Atlantische Oceaan. Jaar na jaar fietsten we een tiental dagen oostwaarts, de pijlen van EuroVelo 6 volgend. Elk eindpunt was telkens een nieuw beginpunt, een hele onderneming met fietsen op treinen. Vandaag staan Frieda en ik in Boedapest, de blik opnieuw oostwaarts gericht. Ver weg wacht de Zwarte Zee.

Een reis per fiets naar Schotland is wat Jean en ik voor ogen hebben. Wales willen we bezoeken, Peak District, Lake District, de Schotse Highlands – helemaal tot in John o’ Groats nog wel. Enkele duizenden kilometers dus, met alle voorzieningen voor eten, drinken en slapen op het bagagerekje. Vier tot vijf weken trekken we daarvoor uit.

Na een autorit van 900 km kamperen we vlak onder Duitslands hoogste berg. Overal waar we kijken zien we nog meer hoge bergen. Ik voel een mengeling van goesting en vertwijfeling. Is dit wel een goed idee? Gaan de kinderen dat wel kunnen? En ik, ga ik dat wel kunnen? Maar jongens toch, wat een wild idee is dit!

In 1529 trok Sultan Suleyman een eerste keer van Istanbul naar Wenen, drie jaar later volgde een tweede, vergeefse poging om de stad te veroveren. De historische route van zijn Ottomaanse leger vormde de basis voor het Sultans Trail, oorspronkelijk een wandelroute maar intussen voorzien van een fietsvariant.

2-8-3-9-2. Neen, geen geheime code, wel een lus op het Zwitserse nationale fietsroutenetwerk. Langs Rijn en Aare, van noord naar zuid, om te eindigen met de meren. Zo omschrijven we in één zin vier Velolandroutes die het oostelijk deel van Zwitserland omsluiten.

Servië is een Balkanland op een kruispunt van culturen. Een land met in het noorden Midden-Europese, in het zuiden islamitische en in het westen mediterrane invloeden. Een land met een bewogen geschiedenis dat nog maar kort (weer) als zelfstandige staat bestaat. De Donau heb ik inmiddels achter mij gelaten, op mij wacht het bergachtige midden en westen van het land.

Servië is een Balkanland op een kruispunt van culturen. Een land met in het noorden Midden-Europese, in het zuiden islamitische en in het westen mediterrane invloeden. Een land met een bewogen geschiedenis dat nog maar kort (weer) als zelfstandige staat bestaat. Maar voor de fietser is Servië een land met een prachtige ongerepte, afwisselende natuur en een hartelijke bevolking.

Voor mijn generatie lagen Centraal- en Oost-Europa lang verscholen achter een IJzeren Gordijn. Met slechts een vluchtige stop in Ljubljana en recenter twee korte tripjes naar Boedapest en Tsjechië bleef er nog heel veel over om te ontdekken. Verhalen over grotendeels ontbrekende fietsinfrastructuur en roekeloos rijgedrag van automobilisten konden me niet tegenhouden.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Stella (11), Toon (2,5), Lies (onderweg 1 geworden), Sofie en Steven combineerden de Nationale Fietsroutes 3, 1 en 8 tot een lus van een dikke 400 km via Luzern, Andermatt en Bern.

Waarom zou een mens – laat staan een gezin met fietskarren – door Zwitserland gaan fietsen? Voor de landschappen natuurlijk, maar ook voor het goed bewegwijzerde fietsnetwerk. En voor de combinatiemogelijkheden met het openbaar vervoer, dat uitstekend voorzien is op transport van fietsen.

Tom Langmans ging enkele dagen links fietsen in de keten van kalkheuvels net boven Hull.

In de late middeleeuwen trokken grote groepen Caterans uit het noorden van Schotland vaak naar het rijkere zuiden om vee te stelen. De bergpaden die zij daarvoor gebruikten vormen vandaag de basis voor een enig mooie wandeltocht.

Om de Germanen op afstand te houden bouwden de Romeinen langs de noordelijke grens van hun rijk een indrukwekkende verdedigingslinie. Deze Limes liep van de Noordzee tot aan de Zwarte Zee en is vandaag de perfecte gids voor een historische fietstocht.

In het jaar 121 n.C. startte de Romeinse keizer Hadrianus de bouw van een verdedigingsmuur tegen de Picten, helemaal van de oostkust van Noord-Engeland tot de westkust. Langs dit historische traject loopt sinds enkele jaren de Hadrian’s Cycleway.

Onbekend maakt onbemind. Vaak ten onrechte, zoals in het geval van Bulgarije. Want met wat puzzelwerk op kaarten en gidsen kom je veel verder dan een fietstochtje langs de Donau.

“Als je een heuvel in de verte ziet, dan gaat het regenen. Als je hem niet ziet, dan regent het.” Niemand zal ontkennen dat er een grond van waarheid zit in dit oude Schotse gezegde. Maar wie houdt van gastvrije mensen, een rijke geschiedenis en een ongerepte natuur keert hier zeker terug. Regen of geen regen.

Engeland kan je op verschillende manieren dwarsen. Voor fietsers bestaat er sinds 2010 een nieuwe variant, de Way of the Roses, die de mooiste stukken van de Yorkshire Dales en de Wolds doorkruist. Een echte aanrader!

Om al fietsend van het hooggebergte te kunnen genieten, hoef je geen Schleck of Contador te zijn. Je kan ook gewoon de rivierdalen volgen en af en toe een trein nemen om hoogtemeters te winnen. Met groot succes testten we deze tactiek uit tussen de Dolomietentoppen van Zuid-Tirol.

De Cotswolds liggen net geen 300 km van Dover. Goede weersvoorspellingen waren het sein om er een verlengd weekend te gaan fietsen.

Heb je slechts enkele dagen vrij, maar toch zin in een rustgevende fietstocht buiten onze grenzen? Dan kan je kiezen voor Kent. Een duik in de geschiedenis, een rit door het groen en af en toe een beetje klimmen en dalen, het dichtstbijzijnde stukje Engeland heeft het allemaal.

Niets leuker op winterse avonden dan een zomerse fietsreis in elkaar puzzelen. Dwars door Groot-Brittanië, van ‘end to end’, leek ons wel wat. Uiteindelijk werd het de noordelijke helft, in combinatie met de Orkney- en Shetlandeilanden. Een pittige maar enig mooie fietsvakantie.

Fiets op de ferry en meteen inpikken op een Sustransroute, vorig jaar in Kent bleek dat de ideale formule voor een korte fietsvakantie. Bijgevolg viel de keuze op een nieuwe Kanaaloversteek, ditmaal vanuit Hoek van Holland naar Harwich. En alle clichés ten spijt werden we opnieuw verwelkomd door een dapper Engels zonnetje.

We hebben genoten van het fietsen in volle natuur, van de weidsheid en de bergen, van het klimmen en het zweten, van de opkomende zon, de vele vlinders, de tjirpende sprinkhanen en de dennengeur, van de lieve Bulgaar en het lekkere eten, van de koele waterbronnetjes en de mooie kampeerplaatsjes. Wij hebben genoten van Bulgarije!

Alle fietsgidsen raden je aan om van west naar oost te fietsen. Ik deed het omgekeerd. Die wind zal wel meevallen, dacht ik. Maar al de eerste dag geselde een stormwind van zes beaufort mij bijna van mijn fiets. Toch genoot ik met volle teugen van deze avontuurlijke fietstocht door een haast ongerepte natuur.

Fietsen is ons lang leven. Onze vorige tocht bracht ons tot in Oost-Duitsland, Polen en Tsjechië. Nu lonkt het avontuur in Letland, Estland en Litouwen. Een rondrit langs drie Baltische staten, met tussenstop in hun respectieve hoofdsteden Riga, Tallin en Vilnius.