Artikeldatabank

“Een pelgrim volgt niet alleen het horizontale pad dat zich voor hem ontvouwt, maar wandelt ook de verticale weg van de voeten naar het hoofd en terug.” Na vier grote pelgrimstochten heeft Paul De Marez recht van spreken als het over pelgrimeren gaat, en naar aanleiding van zijn boek over zijn laatste tocht naar Trondheim zochten we hem op in zijn thuisstad Kortrijk.

“Op de grote stille heide dwaalt de herder eenzaam rond”, zo begint een bekend liedje dat honderd jaar geleden geschreven werd. Zou die heide nog steeds zo groot en stil zijn? We gingen op onderzoek in de Nederlandse provincie Drenthe, die vroeger bijna uitsluitend uit veen en heide bestond.

Eerder in Op Weg (2015, 3) kwam het Sultans Trail aan bod, een wandel- en cultuurproject tussen Wenen en Istanbul in het spoor van het Ottomaanse leger van Sultan Suleyman. Met het Sufi Trail kan je vandaag verder het Turkse binnenland intrekken, langs tal van Soefiheiligdommen en plekken met een grote historische waarde voor christendom en islam.

Wild en ongerept, en nog niet door toeristen platgelopen: zo prijst Beara zichzelf aan. Volkomen terecht, is onze conclusie na een weekje Beara Way. Het schiereiland mag dan een van de minder bekende zijn in het zuidwesten van Ierland, het is zeker een van de mooiste.

In 1873 schreef Jules Verne zijn beroemde boek De reis om de wereld in 80 dagen, het relaas van Phileas Foggs odyssee rond de wereld met trein, boot, paard en kar en zelfs een olifant. Wij deden het wat bescheidener en reisden in 11 dagen om Zuid-Limburg met als enig vervoermiddel onze benenwagen.

Dat het loont om over de vernieuwde GR 564 ook een nieuwe topogids te maken, wist ik vóór ik hem helemaal gelopen had. Bovendien kreeg deze relatief korte GR ook een nieuwe naam die verwijst naar het historische graafschap Loon.

Mijn allereerste glas wijn kreeg ik van mijn oma, in 1979 op mijn communiefeest. Een banale, mierzoete Schwarze Katz uit Zell die ik met afkeer in kleine slokjes leegdronk. De Moezelwijn en de bijhorende streek kropen in mijn geheugen als suf, saai en ondermaats. Met de komst van de nieuwe Moezelsteig besloot ik te testen of er na 15 wandeldagen nog iets zou overblijven van mijn puberale teleurstelling.

Geef de vijf kenmerken van de polders, de zandstreek en de leemstreek? In de aardrijkskundeles was het antwoord een kwestie van goede of slechte punten. Wie weet kreeg jij ook een degout van al die theorie over vruchtbare en onvruchtbare grondsoorten. Maar als je zo nodig wil afrekenen met die afknapper uit je schooltijd, probeer dan eens de vernieuwde Wandelronde van Vlaanderen. Zo honoreer je ook het werk van onze ‘nalopers’.

Op de Dam in Amsterdam ga ik op zoek naar een wandelboom. Eén van zijn takken zou richting Brussel en Parijs moeten wijzen, als startpunt van GR 12, in Nederland beter bekend als het Graaf Floris V-wandelpad. Maar er is hier nergens een boom geplant. Gelukkig weet ik de weg.

De bekendste GR is ongetwijfeld GR 20, een route dwars door Corsica waar vaak in superlatieven over geschreven wordt. Er zouden kettingen hangen en wie hoogtevrees heeft gaat er beter niet stappen. Ik vraag me af waar de waarheid eindigt en de mythe begint en besluit het zelf uit te zoeken.

Weinig wandelbestemmingen bieden op een relatief kleine oppervlakte zo’n onwaarschijnlijke variatie aan berglandschappen als het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland: actieve vulkanen, onontgonnen gematigd regenwoud, diepe fjorden, kurkdroge steppelandschappen en verwilderde rivieren die het smeltwater afvoeren uit het alpiene hooggebergte. Bovendien is er een erg goed uitgebouwd netwerk aan wandelroutes en een ronduit uniek huttensysteem. Jammer dat het land zo hopeloos ver weg ligt…

In 2002 beslisten mijn vrouw en ik op aanraden van een echte natuurliefhebber om in Nederland een stukje kustpad te wandelen. Dertien jaar later hebben we ongeveer 2500 km zand en zee achter de kiezen, vooral in Frankrijk. Aan de kust valt altijd wat te beleven!

In Ierland is de Ring of Kerry een populaire autoroute. Maar omdat wij als vastelanders,niet echt vertrouwd zijn met de Ierse gewoonte om links te rijden, vonden we het veiliger,om de regio te voet te verkennen. De 210 km lange Kerry Way loopt helemaal rond het,schiereiland Iveragh, grotendeels over onverharde paden.

Een boek over de verloren gewaande pelgrimsroute naar Rome plantte een zaadje in mijn hoofd. Een jaar later stond ik in de crypte van Canterbury Cathedral, helemaal klaar voor een tocht van 2000 km langs de Via Francigena. Het miezerde toen ik vertrok. Wat leek het zonnige Rome toen onbereikbaar ver!

Weelderige tuinen, ruig berglandschap, laurierbossen gehuld in nevel, een rotsachtige kust, stille dorpjes, bruisende stadjes en zoete wijn. Met een subtropisch klimaat en zachte temperaturen is Madeira het hele jaar een ideale wandelbestemming

Voor alle duidelijkheid: we hebben het in de titel niet over sneeuw, wel over zout. Aan de basis van de nieuwe SalzAlpenSteig, een gezamenlijk Duits-Oostenrijks wandelproject, liggen een aantal eeuwenoude zoutroutes. Ooit was zout van levensbelang voor het bewaren van voedsel, vandaag kunnen wij ons nog moeilijk voorstellen hoe kostbaar dit witte goedje vroeger was.

Zon, zee, bergen. Griekse tempels en schitterende baroksteden. En de alomtegenwoordige Etna natuurlijk, de grootste actieve vulkaan van Europa. Aan één vakantie heb je lang niet genoeg om al het moois op Sicilië te ontdekken. De over het eiland verspreide natuurparken zijn ideaal voor een eerste kennismaking met het gevarieerde Siciliaanse landschap.

Al jaren staat het Zweedse Hoge Noorden op ons to-dolijstje, maar het mag gerust wat ruiger zijn dan het bekende Koningspad. Daardoor valt onze keuze op de nationale parken Sarek en Stora Sjöfallet, vaak ‘de laatste wildernissen van Europa’ genoemd. Er lopen wel paden maar die zijn nooit bewegwijzerd. De prachtige vallei Rapadalen trekt tijdens de voorbereiding onze aandacht en willen we zeker doorkruisen. Boven op drie bergtoppen krijgen we telkens een uniek uitzicht op de vallei en haar levensader, de meanderende rivier Ráphaädno. Als afsluiter van de reis worden we ook nog eens beloond met het onevenaarbare schouwspel dat het noorderlicht is.

102 dagen alleen op stap, wat doet dat met een mens? Elena Peeters maakte als afstudeerproject voor haar theateropleiding aan het Antwerpse Conservatorium de voorstelling ‘Elena’, een creatieve verwerking van haar wandeltocht van Antwerpen naar Rome.

“Deutschlands schönster”, verzekerde een jonge wandelaar me tijdens mijn zesdaagse tocht op de Malerweg in de Duitse deelstaat Saksen. Veel vergelijkingspunten had ik niet, maar bijzonder mooi is het pad van de schilders in elk geval.

Een autobiografische roman met een verfrissende oprechtheid, zo staat er op de achterflap van "Ik heb een weg nodig". Terecht, want het eerste boek van de jonge auteur Kim Verheyden is meer dan het relaas van een tocht naar Compostela. Dat bewijst de inleiding die wij hier mogen afdrukken.

Een GR-nummer heeft het Libanese ‘Bergpad’ nog niet, maar een langeafstandspad is het zeker. Van Andqet in het noorden tot Marjaayoun in het zuiden zijn talloze bestaande herderspaadjes aan elkaar gesmeed tot een schitterende trail. Verschillende Libanese organisaties werkten mee aan het project en de droom van de bedenkers is om het unieke berglandschap te beschermen en via ecotoerisme inkomsten te genereren voor de bewoners.

Sinds jaar en dag is de Saar-Hunsrück-Steig een Duitse wandelklassieker. In april 2015 werden 183 extra wandelkilometers aan deze topper toegevoegd, waardoor de doorsteek tot aan de Rijn een feit werd. Op dat nieuwe traject tussen Idar-Oberstein en Boppard volg je de sporen van ene Johannes Bückler. Wie zeg je?