Artikeldatabank

Verspreid tussen de heuvels, velden, weilanden en stukjes bos van Münsterland liggen honderden burchten, kastelen, landhuizen en landgoederen. Zoals het mooiste halssnoer rond een slanke hals, zo slingert de 100 Kastelenroute door deze immer groene regio.

Maak je graag een lange fietsreis over rustige paden door het groen? In het buitenland, maar toch ook niet te ver weg, zodat je geen ingewikkelde constructies nodig hebt om je fiets aan de start te krijgen? Eén oplossing: de Groene Valleienroute. Een ‘klassieker’ die zijn waarde al vele malen bewezen heeft.

Op ons vakantiemenu stond een maand fietsen en een dubbele ‘coast to coast’. In ruil kregen we een unieke blik op Londen, weidse landschappen, enkele fraaie natuurgebieden en een mooie reeks historische steden en prehistorische sites.

De vorige lente verschenen Vlaanderen Fietsroute-gids inspireerde mede-auteur Toby Lauwerier tot deze huis-, tuin en keukenfilosofische ode aan fietsen in Vlaanderen. Een waar pleidooi voor duurzaam reizen dicht bij huis.

Wat oorspronkelijk een cadeau was voor een plechtige communie is inmiddels voor meter Andrea en metekind Nele een vaste zomertraditie geworden: fietsen naar Barjac, vanuit alle richtingen.

Met Porto als vertrek- en eindpunt beleefden we afgelopen zomer een Iberisch knalavontuur, maar de Portugese fietsverhalen houden we voor een volgend nummer. Naar aanleiding van Spanje themaland op de Fiets en Wandelbeurs zoomen we eerst in op een aantal Spaanse kunststeden op de Castiliaanse hoogvlakte. Segovia, een stad met verschillende stijlen die samen een sierlijk ensemble vormen. Avila, een sobere en ingetogen middeleeuwse stad. Salamanca, een opgewekte studentenstad met fraaie renaissance architectuur. En daartussen de eindeloze meseta.

De Vélodyssée, dat zijn 1200 km goede en vaak speciaal aangelegde autovrije fietspaden langs de Atlantische Oceaan. Koppel daaraan de Franse geneugten van het goede leven en je hebt alle ingrediënten voor een overheerlijke fietsvakantie.

Vorige Op Weg kon je lezen hoe we vanuit Roemenië, Hongarije en Slovakije vlakbij de Poolse grens belandden. Om Warschau, het eindpunt van onze tocht, te bereiken, moeten we echter nog de heuvels van Małopolska over.

6 juni staat te boek als D-Day. Exact 72 jaar geleden landden geallieerde troepen op de Normandische stranden om een westelijk front te openen en de Tweede Wereldoorlog te beëindigen. Vandaag kan je met de fiets het spoor van de tanks en jeeps van Generaal Patton volgen, de ‘vrijheid’ tegemoet.

Ik wil de Groote Oorlog voelen en kies voor de bekende Frontlijnroute. Het is mei en onderweg word ik vaak verleid door felgele koolzaadvelden. Kilometer na kilometer krijgen ze voor mij dezelfde symboliek als de rode klaprozen.

Mijn fiets staat te popelen om aan de tand gevoeld te worden. En is er een zwaardere beproeving voor een fiets dan de Vlaamse wegen? Bovendien heeft België nu ook zijn bivakzones, vergelijkbaar met het paalkamperen in Nederland. Behalve een plekje voor de tent en soms een waterpomp zijn er geen voorzieningen. De fiets en ik zijn benieuwd.

Na zes Balkanfietsreizen in wisselende bezetting is de Brusselse vriendengroep die we in een Schaarbeekse bistro interviewen, afgelopen lente aanbeland in Slowakije. Om de cirkel helemaal rond te maken zouden ze volgend jaar terug richting België kunnen fietsen, maar de stemming in de groep is anders. Terug de Balkan indraaien lijkt waarschijnlijker. “Het is gewoon een zalige regio om te fietsen”, herhalen ze de hele avond in koor.

Langeafstandsroutes leveren inspiratie voor de mythes, historietjes en sprookjes in onze eigen lange tochtverhalen. Fietsen door Europa langs EuroVelo 6 wordt op toon gezet met een Frans chanson in een guinguette langs de Loire en het strijkorkestje An der schönen blauen Donau. Maar soms heeft de fietser een GR-pad nodig om hem te dwingen zijn verhaal af te maken.

Omwille van zijn rijke verleden en zijn unieke landschappen geniet de Italiaanse regio Toscane een fabelachtige reputatie. Ook voor de fietsende reiziger is het een aantrekkelijk gebied.

Vorige Op Weg eindigden we met de degustatie van een frisse La Ramenée. Daarmee zaten we op dag 10 van onze abdijtocht nog maar aan abdij(bier) nummer zeven. Zestien te gaan. Tijd om een paar tandjes bij te steken.

Een lus van 800 km doorheen de 5 provincies, dat is de Vlaanderen Fietsroute in een notendop. Maar wie 800 km wat ambitieus vindt, kan nu kiezen voor een thematocht van vier of vijf fietsdagen. Hapklaar uitgewerkt. Het enige wat je moet doen is vertrekken.

Zomer 2016. Op een woensdagavond stappen we met vier fietsen, twee kinderen en bagage de trein op. Een nacht later ontwaken we in München Centraal en vandaar sporen we naar Salzburg. Een prima trein met veel ruimte voor fietsen brengt ons naar de start van onze fietsvakantie.

Hoewel de westelijke Balkan mijn geliefde fietsparadijs is, kon ik het verzoek van Paul Benjaminse om foto’s te maken voor zijn nieuwe Spaans-Portugese routeboekjes niet naast me neerleggen. Zo belandde ik op de Ruta Iberica en de Ruta de la Plata.

Afgelopen voorjaar vertrokken vier GR-vrijwilligers op wereldreis. Guido en Agnes naar India, Marc en Marie-Josée nog verder Azië in. Bij wijze van proevertje enkele blogsprokkels.

Ze straalt een zeldzame natuurlijke schoonheid uit. Ze gedraagt zich meestal volgzaam, maar ze kan ook brutaal uit de hoek komen. Ze is populair, al eeuwen lang. Omwille van de dames en heren van stand die haar al die tijd hebben opgezocht en hun schatten bij haar hebben achtergelaten? Of wegens haar onschuldige wispelturigheid? Twee weken lang kruip ik in de huid van haar minnaar.

Fietsen in Griekenland is niet voor doetjes. Maar wat je ervoor terug krijgt is fantastisch. Langs diepblauwe baaien en door witte stadjes met uitnodigende taverna’s maak je in het binnenland van de Peloponessos een reis terug in de tijd. Langs de ruïnes van Olympia, Mycene en Epidauros, maar evengoed door het woeste berglandschap waar herders met hun kuddes geiten je pad kruisen.

Luchthaven, Sevilla. Twee grote dozen rollen van de band. Onze fietsen zijn zonder moeilijkheden aangekomen. Ons doel is de tocht van de voorbije twee jaar verder te zetten. Vanuit Leuven reden we via Barcelona naar Sevilla. Dit jaar draaien we terug noordwaarts richting Santiago de Compostela, langs de Via de la Plata.

Het verband tussen Westmalle, Westvleteren, Chimay, Orval, Rochefort, Achel en La Trappe is jullie ongetwijfeld bekend. Niets beter dan een flinke fietsdag afsluiten met een heerlijk trappistenbier. Onze trappistentocht van enkele jaren geleden smaakte naar meer, en omdat er heel wat abdijbieren zeker zo lekker zijn als een trappist, kreeg onze abdijentocht 2.0 vorm.

Sinds een paar jaar zijn we gebeten door het fietsvakantievirus. Een ernstige, maar plezante aandoening, die ons gezin – Steven, Katrien, Marie en Bent – deze zomer deed besluiten een fietstocht te maken van Zuidoost-Roemenië naar Polen, met de Karpaten als rode draad.

Sinds begin dit jaar is Polen een aantrekkelijke langeafstandsfietsroute rijker. Het Green Velo-traject slingert zich bijna 2000 km door het oosten van het land, van de meren van Mazurië tot de heuvels en wouden van de Subkarpaten. Terwijl de laatste bewegwijzering nog werd aangebracht, konden wij een deel van de zuidelijke route verkennen.

Bijna elke waterloop in Duitsland heeft zijn bewegwijzerd oeverpad. Ook in Beieren en het grensgebied met Baden-Würtenberg is het een koud kunstje om deze routes aan elkaar te breien tot een grote fietslus. Of – zoals wij deden – een grote acht met Rothenburg als uitvalsbasis. Resultaat: achttien dagen zo goed als vlak fietsen langs zes rivieren, vier cultuurhistorische steden en evenveel natuurparken.

Drie fietsvakanties voor de prijs van één? Het bestaat! De eerste liep door de overweldigende natuur van de Noord-Portugese bergen. Deel twee, het Spaanse stuk over het golvende Castiliaanse plateau, beschreven we in het vorige nummer van Op Weg. Deel drie, terug in Portugal, volgt de vallei van de Douro richting Porto.

Cyprus is een zonnig eiland in het oostelijk deel van de Middellandse zee, gekend voor zijn halloumi grillkaas en Griekse en Romeinse archeologische sites, en als broedplaats van schildpadden en ezels. Eind april, als de natuur op haar mooist is, begin ik aan m’n fietstocht helemaal rond het eiland.

11 maanden fietste Kathleen van Antwerpen naar Singapore, samen met Paul. Twee jaar na hun thuiskomst vertelt haar boek op een (h)eerlijke manier over loslaten en landen, over aftasten en bodem zoeken, over op reis gaan en uitkomen bij jezelf. En natuurlijk over het ultieme geschenk van het buitenleven: de ruwe schoonheid van een getaande huid

We zijn voor het eerst in Marokko. De maand april blijkt het uitgelezen moment voor een veertiendaagse fietstocht met Marrakech als begin- en eindpunt. Het aantal keer dat we muntthee of Whiskey Berbère dronken is al lang niet meer op een hand te tellen. Fietsen in Marokko betekent fietsen over en door de Atlas en door dorre woestijngebieden. Maar van zodra er wat water is, wordt het droge berglandschap ingekleurd door groene oases. Al na dag 1 hadden we het gevoel dat Marokko een prachtig land is om in te fietsen, een mening die we niet meer herzien hebben.

In de 20ste eeuw kleurden de koolmijnen de geschiedenis van het gebied tussen het Limburgse Beringen en het Duitse Düren. Vandaag wordt over de grenzen heen intensief samengewerkt om deze regio een nieuw leven te geven als groene long. Daar hoort vanzelfsprekend een fietsroute bij.

Vier maanden, dat was de tijd die we hadden om er met ons 2,5 jarig zoontje op uit te trekken. Dat het op de fiets zou zijn, stond snel vast. Maar waar? Onze bucketlist was lang, maar de ene bestemming zou de grootouders al wat meer slapeloze nachten bezorgen dan de andere. We schrapten de écht avontuurlijke landen van de lijst: geen inentingen of malariapillen, geen onverstaanbare talen, geen ontvlambare regio, … Wat dacht je van Nieuw-Zeeland of Noord-Amerika? Hoe minder lang vliegen met een kleine dreumes, hoe liever. Noord-Amerika dus.