Artikeldatabank

Langs kaarsrechte kanalen en slingerende rivieren en beken verkende Wim Van Damme het platte Vlaamse land.

Guy Raskin verkende in vijf etappes de groene rand van de grootstad.

Tom Langmans ging enkele dagen links fietsen in de keten van kalkheuvels net boven Hull.

In de late middeleeuwen trokken grote groepen Caterans uit het noorden van Schotland vaak naar het rijkere zuiden om vee te stelen. De bergpaden die zij daarvoor gebruikten vormen vandaag de basis voor een enig mooie wandeltocht.

Om de Germanen op afstand te houden bouwden de Romeinen langs de noordelijke grens van hun rijk een indrukwekkende verdedigingslinie. Deze Limes liep van de Noordzee tot aan de Zwarte Zee en is vandaag de perfecte gids voor een historische fietstocht.

In het jaar 121 n.C. startte de Romeinse keizer Hadrianus de bouw van een verdedigingsmuur tegen de Picten, helemaal van de oostkust van Noord-Engeland tot de westkust. Langs dit historische traject loopt sinds enkele jaren de Hadrian’s Cycleway.

Onbekend maakt onbemind. Vaak ten onrechte, zoals in het geval van Bulgarije. Want met wat puzzelwerk op kaarten en gidsen kom je veel verder dan een fietstochtje langs de Donau.

Van oorsprong is de Elzas Duits. In 1648 werd de streek Frans, in 1870 weer Duits en na WOI weer Frans. De officiële taal is Frans, maar het dialect klinkt vrij Duits. Een streek met een speciaal karakter, en vooral veel goede wijn.

“Als je een heuvel in de verte ziet, dan gaat het regenen. Als je hem niet ziet, dan regent het.” Niemand zal ontkennen dat er een grond van waarheid zit in dit oude Schotse gezegde. Maar wie houdt van gastvrije mensen, een rijke geschiedenis en een ongerepte natuur keert hier zeker terug. Regen of geen regen.

Jessie ontdekte enkele jaren geleden de vakantiefiets in Marokko en Kirgizië. Ludo had al wat fietservaring, onder andere in Toscane. Na een geslaagde test in Jordanië was de tijd rijp voor het grote avontuur samen: 14 maanden, 14 landen, 14.000 km…

Het Zwarte Woud is niet alleen een mekka voor wandelaars en mountainbikers, ook recreatieve fietsers komen er aan hun trekken. Vanuit Freudenstadt verkennen we vier langeafstandsroutes in vier verschillende richtingen.

Engeland kan je op verschillende manieren dwarsen. Voor fietsers bestaat er sinds 2010 een nieuwe variant, de Way of the Roses, die de mooiste stukken van de Yorkshire Dales en de Wolds doorkruist. Een echte aanrader!

Van een onstuimig bergriviertje hoog in de Zwitserse bergen groeit de Rijn langzaam uit tot een brede, statige stroom. De bovenloop is van een ongekende pracht, altijd even helder, een thuishaven voor duizenden zwanen en een langgerekt lint voor fietsers en wandelaars.

Vuile Seule, de Walletjes, Laatste Oortje. Voor je fantasie op hol slaat, het zijn namen van Vlaamse ‘bergen’. Van Poperinge tot Oudenaarde zochten en vonden we vijfendertig (!) minder bekende heuvels met vergezichten die letterlijk naar adem deden happen. Het resultaat: een 250 km lange, alternatieve Ronde van Vlaanderen. Flandriens, waar wachten jullie op ?

Op onze kleinste versnelling gaat het 15% omhoog, naar het oude vestingstadje Limbourg. Volgens onze gids is dit de steilste klim van de historische pelgrimsroute die ons naar de voet van de Pyreneeen moet brengen. Dankzij enkele extra vakantiedagen breien we er nog een stuk Katharenroute aan, met Carcassonne als gedroomde eindhalte voor een ontdekkingstocht door het boeiende en rijke Europese verleden.

Dat Marc Denauw en Marie-Josée Verhoeven gebeten zijn door het fietsvirus, kon je al eerder lezen in dit blad. Eén van de tochten bovenaan hun verlanglijstje was de Zuid-Franse Katharen-Baskenroute. Maar waarom niet tot daar fietsen en er een volledige lus van maken? Resultaat: een heuse Tour de France, ruim 100 km langer dan die van Contador & Co.

De Cotswolds liggen net geen 300 km van Dover. Goede weersvoorspellingen waren het sein om er een verlengd weekend te gaan fietsen.

Hou je van klimmen? Dan is Corsica ideaal om de nodige cols aan je palmares toe te voegen. We doorkruisten het eiland in juni 2012 van noord naar zuid. Een fietsreis boordevol hoogtepunten, letterlijk én figuurlijk.

Frankfurt is een stad vol contrasten. Goethe staat er tussen de moderne glazen bankgebouwen en oude vakwerkhuizen steken af tegen een skyline van wolkenkrabbers. Je zou het niet verwachten van een financieel centrum, maar Frankfurt is een echte fietsstad met prachtige groene gordels.

Heb je slechts enkele dagen vrij, maar toch zin in een rustgevende fietstocht buiten onze grenzen? Dan kan je kiezen voor Kent. Een duik in de geschiedenis, een rit door het groen en af en toe een beetje klimmen en dalen, het dichtstbijzijnde stukje Engeland heeft het allemaal.

De ‘Ronde van Nederland’ loopt volledig via LF-routes en is 1200 km lang. Samen met de aanloop vanuit de Kempen maakt dat voor May en Marcel 1350 km. Om het zich dit jaar ‘een beetje gemakkelijk te maken’ trokken ze daar 19 fietsdagen voor uit. Al belandden ze bijna in Compostela…

Om professionele redenen bezocht ik enkele keren het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Ik kon niet kiezen tussen liefde en haat en besloot terug te gaan. Voor een lange ontdekkingstocht per fiets. Wie weet zou ik dan meer begrijpen van het land.

Flirtende waterlopen, een alternatieve gastvrouw, een mooi gedicht, een oude treintunnel, Buddy Holly, romaanse basilieken, grand vins, lantaarns op een brug,... De verlokkingen zijn talrijk tijdens ‘Le Tour de Bourgogne à vélo’. Onze fietstocht eindigt op de Place de la Libération in Dijon, het gedroomde kader voor een nabeschouwing. Bij een fles Gevrey Chambertin bladeren we door mijn dagboeknotities.

Fietsen langs een kanaal is soms eentonig. Maar niet langs het kanaal Champagne-Bourgogne, dat van Langres tot Vitry-le-François nauwgezet alle kronkels volgt van de Marne, die daar nog onbevaarbaar is.

Wallonië, het ligt er zo uitnodigend bij. Fietsen langs oude buurtwegen, jaagpaden, in onbruik geraakte spoorwegen of andere stille wegen. Langs oorden waar de moderne tijden bleven haperen en plekken waar de moderniteit het verleden heeft weggeveegd. Een vijf dagen lange zoektocht naar de schoonheid van de leegte.

Negen dagen fietsen in eigen land, hoe maken we daar een aangename zomertoer van? De oplossing kwam snel: een echte Ronde van België, met trappistenabdijen als etappe plaatsen. Want hoe kan je beter een zomerse fietsdag afsluiten dan met wat er binnen die abdijmuren wordt gebrouwen?

Mijn fiets tegen een paaltje op de camino richting Santiago de Compostela. De foto werd genomen tijdens een plaspauze, op het mooiste stuk van de tocht, de beklimming naar Cruz de Ferro. De tekening is één van de eerste die ik maakte om deze unieke pelgrimservaring te herbeleven en te delen.

Van de scheve toren in het Noorden fietsten we naar de hak van de laars in het Zuiden. Daartussen lagen 2000 schitterende kilometers vol adembenemend cultuur- en natuurschoon. Soms waanden we ons in Tibet, dan weer in de Far West. Maar de typisch Italiaanse sfeer en de culinaire geneugten waren nooit ver weg.

Loopgraven en mijnkraters, militaire begraafplaatsen en oorlogsmonumenten. Net als onze Westhoek draagt de streek van de Argonne vandaag nog de littekens van de Grote Oorlog. We fietsten mooie trajecten, maar stonden ook vaak stil bij het verleden.

Het weinig bekende departement Mayenne lijkt wat weggestoken tussen Bretagne en Normandië, maar het is er heerlijk fietsen. Op jaagpaden langs de gelijknamige rivier. Of op enkele prachtexemplaren van ‘Voies Vertes’, de groene fietswegen die Frankrijk steeds aangenamer maken.

De hemel ligt in de Pyreneeën. Maar een voorbeeldig leven zal niet volstaan om er toegang te krijgen. De Porta del Cel of Poort van de Hemel ligt vol rotsblokken. Trek er liefst in groep naartoe, voorzie een flinke voorraad pleisters, steek een brace in je rugzak en hoed je voor een gescheurde broek.