Artikeldatabank

Wandelen doorheen de Monti Lattari is een aparte belevenis, zo vertellen vijf wandelaars van GR-Antwerpen.

Op 1 augustus 1291, midden in een Alpenwei, legden Wilhelm Tell en zijn medestanders een plechtige eed af. Nooit meer zouden ze vreemde overheersers in hun geliefkoosde bergen dulden. En ze hielden woord. Vandaag doorkruist de Weg der Schweiz het gebied waar de wieg van het moderne Zwitserland stond.

Het kleine Groothertogdom Luxemburg heeft een dicht spoorwegnetwerk en daar maken de toeristische diensten graag gebruik van. Samen met de Luxemburgse Spoorwegen creëerden ze een serie wandel- en fietsroutes van station naar station. Voor deze wandeltip combineren we een bezoek aan de hoofdstad met een tocht doorheen de landelijke buitengebieden.

Tweeduizend jaar geleden brachten de Romeinen de kennis van de wijnbouw naar de vallei van de Rhône. Vandaag staat het dal vol wijngaarden en loopt een prachtige wandelroute dwars door deze groene gordel, met als stille getuigen de Alpenreuzen rondom.

Geen berg in de zuidwestelijke Italiaanse Alpen die meer tot de verbeelding spreekt dan de Monviso. De Romeinen hadden er al een naam voor – Mons Vesulus – en dachten dat het de hoogste berg van de Alpen was. Niet verwonderlijk, want met zijn 3841 meter steekt de Monviso hoog boven de omliggende bergen uit.

‘Dans le silence et la solitude on n’entend plus que l’essentiel’. Zo staat het bij het binnenkomen van Aubrac op een zuil langs GR 65, één van de historische pelgrimswegen op Franse bodem. De woorden hadden in 2004 indruk op mij gemaakt, omdat zij een weerspiegeling zijn van iets dat ik al jaren in de zachte delen van mijn ziel vermoedde. Elk jaar een aantal weken alleen op stap gaan is voor mij intussen een noodzaak geworden. Deze zomer was dat op de Via Francigena, een oude historische pelgrimsroute naar Rome die stilaan uitgroeit tot een waardig alternatief voor Compostela. Ik stapte 361 km, van Lucca naar Rome. Een greep uit mijn dagboeknotities.

Honderd jaar geleden werd in het Zwitserse kanton Graubünden de hoogste treinverbinding van de Alpen gerealiseerd. Vandaag slingeren de rode treinen van de Albuli-Berninalijn zich nog steeds door het ruwe berglandschap, maar is er ook een alternatief: een prachtig langeafstandswandelpad. En ja, ook dat stopt in alle stationnetjes!

Airolo kan je bezwaarlijk een idyllisch oord noemen. Het is er druk en er staat permanent een file voor de ingang van de Gotthardtunnel. Toch is het de perfecte uitvalsbasis voor een huttentocht. Eenmaal boven de boomgrens wachten ongerepte berglandschappen en enkele van de mooiste Zwitserse berghutten.

Aankomen in Zwitserland op één augustus heeft iets. Het is nationale feestdag en zelfs overdag knalt het vuurwerk. De echo’s hoor je tot hoog in de bergen en ook de alpenhoornblazers zijn van de partij. Maar wij zijn gekomen om te wandelen op de Via Alpina...

Ligurië is als wandelgebied niet erg bekend, maar door en over de bergen aan de noordelijke rand van de regio loopt een wandelpad dat 420 km lang is. Deze ‘Alta Via dei Monti Liguri’ gaat terug op de vele muildierpaden die vroeger werden gebruikt door kooplieden, houthakkers en boeren.

Moet een grote tocht een doel hebben? De weg is voor de langeafstandswandelaar toch aangrijpender dan het einddoel? Maar als de ontknoping zich afspeelt tussen Bernini’s zuilenrijen op een volgepakt Sint-Pietersplein, dan moet dat toch wel een bijzonder finishmoment zijn. Els Geeraert en Piet Hardeman getuigen.

Geelgroene alpenweiden omzoomd door donkergroene bossen en bleekgrijze, naar de blauwe hemel reikende rotsformaties. Tot zover het kleurenpalet van onze Dolomietentrektocht door het Eisack-, het Vilnösser- en het Grödendal.

Wat in Zwitserland en Oostenrijk een ‘Höhenweg’ is, noemen Italianen een Alta Via. Een sportieve uitdaging dus, midden in de ruwe schoonheid van de Dolomieten. Alta Via 4 staat bekend als de kortste, maar ook de meest technische, met enkele via ferrata’s op het traject en een aantal andere vlakbij. Een klettersteiguitrusting is dus onontbeerlijk.

Wandelaars hebben aan beide zijden van de Belgisch-Luxemburgse grens een ruime keuze aan paden. De ‘Traversée des Pays et des Âges’ is daar in 2008 aan toegevoegd met een specifiek doel: een beter begrip van de cultuurhistorische achtergrond van het landschap.

De Grande Traversata delle Alpi – kortweg GTA– doorkruist in 65 etappes de westzijde van de Italiaanse Alpen. Tien jaar geleden vertrok Ignace op het noordelijkste punt, aan de Zwitserse grens. Twee jaar later pikte Bart in. Aan een ritme van één week per jaar bereikten ze afgelopen zomer de Middellandse Zee, helemaal in de ban van de regio.

Het Berner Oberland is met de Eiger, de Mönch en de Jungfrau een gebied vol uitdagingen voor bergbeklimmers. Maar ook minder ervaren wandelaars vinden hun gading in dit fascinerende bergdecor. Als kersen op een al rijkgevulde taart passeer je enkele schitterende steden.

Op de Fiets en Wandelbeurs maakten vertegenwoordigers van het Parc Naturel des Deux Ourthes ons warm voor het Eisleck Trail, een 104 km lang wandeltraject dat het Groothertogdom met de Belgische Ardennen verbindt. We kochten brochure en wandelkaart en kregen er een drinkbus als toemaatje bij. Een opstoot van lekker warm weer was het enige wat we nog nodig hadden om drie dagen op stap te gaan.

Als we de makers van bekende natuurdocumentaires zouden geloven moeten we naar verre en afgelegen plaatsen reizen om prachtige en ruwe natuur te zien. Niets is minder waar. In de Alpen, op enkele uren rijden van België, vind je tal van unieke natuurgebieden.

Sneeuwschoenwandelen wordt door steeds meer natuurliefhebbers ontdekt als dé manier om de rust van een winterlandschap te ervaren. Na de Vogezen en de Jura hebben ook veel Alpenregio’s dit gat in de markt ontdekt. Pioniers zijn de Franse Queyras, het Zwitserse Val d’Hérens, het Brandnertal in Oostenrijk en ook het Sarntal in Zuid-Tirol.