Artikeldatabank

Vorige zomer fietsten we door het zuidwesten van Nederland. Deze keer staat ons stuur in zuidoostelijke richting. De weg is uitgestippeld, logies vastgelegd, de benen ingesmeerd. We gaan heel veel veerboten nodig hebben om de talrijke rivieren en kanalen over te steken en nemen alvast ook ons zwemgerief mee.

Nu de kinderen in hun tienerjaren komen, merken we dat ze makkelijker te motiveren zijn voor een fiets- dan een wandelvakantie. Vrouwlief stelde maar één voorwaarde: een vlak parcours. Dat vonden we in Flevoland, Nederlands jongste provincie: man-made land, dik vier meter onder het zeeniveau.

ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1974. Op dag twaalf van onze fietsreis naar Schotland zijn we in het piepkleine Shap beland. De moed zinkt ons in onze natte schoenen. Jeans rechterpedaal is afgebroken. In geen velden of wegen is er een fietsenmaker te bespeuren en in alle richtingen zijn we door forse heuvels omgeven. Hier komen we nooit meer uit.

ZONDAG 15 SEPTEMBER 1974. Gerommel aan onze fietsen heeft ons gewekt. Maar nog voor we ons uit onze slaapzakken kunnen wurmen, priemt de krachtige lichtstraal van een zaklamp schaamteloos de tent in. Een autoritaire stem wil weten wie we zijn, waar we vandaan komen en wat onze plannen zijn. Deemoedig leggen we aan de politieman uit dat we van België zijn, Schotland doorkruist hebben en nu op weg naar huis zijn.

Een jaar geleden gaf mijn schoonvader te kennen dat hij heel graag de Vennbahn wilde fietsen. Als kranige tachtiger is hij het toonbeeld van een sterke man met twee uitstekende fietsbenen. Een jaar later is zijn fietsdroom uitgekomen.

WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1974. Dag 17 van onze fietsreis naar Schotland en de enige jeugdherberg op het eiland Skye blijkt volzet te zijn. Maar de jeugdherbergvader schudt een oplossing uit zijn mouw. Zijn assistent woont een congres bij in Edinburgh. Diens kamertje mogen we gebruiken. Een heel klein kamertje met een eenpersoonsbed is het, net groot genoeg om naast het bed de matras op de vloer te leggen en zo twee slaapplekken te creëren

Nabij de grens met het Groothertogdom Luxemburg liggen drie opgewaardeerde spoorbermen zo dicht in mekaars buurt dat je ze aan elkaar kunt rijgen tot een fietslus van twee of drie dagen. Het langste RAVeLtraject tussen Gouvy en Bastogne stond al lang op mijn verlanglijst, maar ook het fietspad langs de Wiltz en een stukje Vennbahn zijn fietssmaakmakers.

Een reis per fiets naar Schotland is wat Jean en ik voor ogen hebben. Wales willen we bezoeken, Peak District, Lake District, de Schotse Highlands – helemaal tot in John o’ Groats nog wel. Enkele duizenden kilometers dus, met alle voorzieningen voor eten, drinken en slapen op het bagagerekje. Vier tot vijf weken trekken we daarvoor uit.

2018 is net begonnen. Goede voornemens heb ik meestal niet, maar er wordt er één in mijn schoot geworpen. Oscar en ik zijn al maanden bezig met het plannen van een gezinssabbatical met onze kinderen. We richten ons al een tijd op Australië per camper. Maar ineens krijg ik buikpijn van het idee dat we met zijn vieren de hele wereld overvliegen (met een hoop CO2-uitstoot en een jetlag), terwijl Europa aan onze voeten ligt. En als we toch zo’n fijne nieuwe elektrische bakfiets hebben, kunnen we daarmee ook wel naar Zuid-Europa fietsen, toch?

De voorbije drie jaren fietsten we Vlaanderen rond met de Vlaanderen fietsroute. Voor deze zomer richtten we onze blikken met enig voorbehoud noordwaarts: naar Nederland. Vlak, eentonig, fietspaden wel apart maar langs drukke wegen, vooroordelen genoeg. Niets van dat alles bleek waar.

Wanneer we thuis opstaan, lacht een fijn augustuszonnetje ons toe. Een betere start voor onze vierdaagse fietstrip – een flirt met onze landsgrenzen – konden we niet dromen.

Amerika heeft Route 66, Ierland de Wild Atlantic Way en Schotland sinds 2014 de North Coast 500, een route van 500 mijl langs de ruige kusten van Noord-Schotland. Ik reed een groot deel van die 850 km met de fiets en kan de vele lofbetuigingen alleen maar beamen: prachtig, maar pittig!

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

Op basis van 23 PC’s (Pistes Cyclables) en 6 bewegwijzerde regionale fietslussen stelde het Lëtzebuerger Vëlos-Initiativ (LVI) 13 fietsroutes samen die ze bundelde in de gids ‘VeloTour Luxembourg’. Wij probeerden een lus door de Ösling in het noorden.

In 2010 is het 25 jaar geleden dat het verdrag van Schengen komaf maakte met de grenscontroles tussen de landen van de Europese Unie. Maar wist je dat Schengen een stadje in Luxemburg is, op de grens met Duitsland en Frankrijk? Guy Raskin trok er naartoe met de fiets en stak naar hartenlust grenzen over.

Tom Langmans zocht een fietsbestemming voor kinderen en belandde in het grootste natuurgebied van Nederland.

Zo’n grote waterplas als het Nederlandse IJsselmeer vraagt gewoon om er rond te fietsen, vond Guido Vandroemme.

In de late middeleeuwen trokken grote groepen Caterans uit het noorden van Schotland vaak naar het rijkere zuiden om vee te stelen. De bergpaden die zij daarvoor gebruikten vormen vandaag de basis voor een enig mooie wandeltocht.

De LF 1 Noordzeeroute verbindt Boulogne-sur-Mer in Frankrijk met Den Helder in Nederland, goed voor 470 km prachtige fietspaden vlakbij de Noordzeekust. Ik pik het traject op in Nieuwpoort, op anderhalve kilometer van mijn deur. In Vlaanderen loopt de LF 1 vooral langs kanalen: eerst Nieuwpoort-Passendale, dan Oostende-Brugge en tenslotte de Damse Vaart tot in Sluis.

Deze fietslus voert heuvel op en heuvel af, van wijngaard naar wijngaard door het unieke mergellandschap aan de andere kant van de Maas. Een pittige tocht voor fijnproevers.

“Als je een heuvel in de verte ziet, dan gaat het regenen. Als je hem niet ziet, dan regent het.” Niemand zal ontkennen dat er een grond van waarheid zit in dit oude Schotse gezegde. Maar wie houdt van gastvrije mensen, een rijke geschiedenis en een ongerepte natuur keert hier zeker terug. Regen of geen regen.

Op deze grensoverschrijdende tweedaagse fietstocht langs Nederlandse en Duitse knooppunten maak je kennis met twee totaal verschillende gebieden. Het Rivierenland en de Achterhoek grenzen aan elkaar, maar zijn qua landschap en natuur volledig anders.

Kaart en gps thuis vergeten? Geen reden tot paniek als je een dagtocht rond het Veerse Meer hebt gepland. Simpelweg het water aan dezelfde kant houden en volop genieten van eindeloze luchten en een ontspannend gevoel van ruimte.

De ‘Ronde van Nederland’ loopt volledig via LF-routes en is 1200 km lang. Samen met de aanloop vanuit de Kempen maakt dat voor May en Marcel 1350 km. Om het zich dit jaar ‘een beetje gemakkelijk te maken’ trokken ze daar 19 fietsdagen voor uit. Al belandden ze bijna in Compostela…

Negen dagen fietsen in eigen land, hoe maken we daar een aangename zomertoer van? De oplossing kwam snel: een echte Ronde van België, met trappistenabdijen als etappe plaatsen. Want hoe kan je beter een zomerse fietsdag afsluiten dan met wat er binnen die abdijmuren wordt gebrouwen?

In de middeleeuwen waren de Hanzesteden bloeiende handelscentra, met elkaar verbonden door waterwegen. Tegenwoordig hoef je niet meer aan boord van een schip te gaan om ze te bezoeken. Ook op de fiets kan je hun rijke geschiedenis herbeleven en genieten van het vele groen.

Niets leuker op winterse avonden dan een zomerse fietsreis in elkaar puzzelen. Dwars door Groot-Brittanië, van ‘end to end’, leek ons wel wat. Uiteindelijk werd het de noordelijke helft, in combinatie met de Orkney- en Shetlandeilanden. Een pittige maar enig mooie fietsvakantie.

Belofte maakt schuld, dus bezegel ik mijn verbond met de Rijn met een hangslot aan de spoorwegbrug in Keulen. Van kleine bergbeek en ijzige gletsjerrivier heb ik haar zien groeien tot een statige, fiere stroom. Benieuwd welke gedaantewisseling ze deze keer toont.

Een huis, kleine kinderen en een job, het leven van jonge ouders kan soms druk zijn. De oude gewoonte om regelmatig op trektocht te gaan, lijkt verleden tijd. Of toch niet?

Rails en dwarsliggers, van de koolmijnen rond Aken naar de Luxemburgse staalbedrijven. Een leeggebloede slagader, dwars door onze Oostkantons. Na een eeuw lang hard labeur restte alleen nog het roemloze verval. Daaraan komt nu een einde. Of liever: een nieuw begin. Met dank aan – je raadt het al – een fietspad. De reportage in Op Weg was onderdeel van een vijfdaagse tocht van Tongeren naar Troisvierges en terug.

Reisbrochures beschrijven de Hebriden als de laatst overgebleven wildernis van Groot-Brittannië, met de mooiste landschappen en de puurste lucht van Europa. Na deze fietstocht zou ik daar nog aan toe willen voegen: de meest eindeloze ruimte en de meest vredige stilte. En vriendelijke mensen!