Artikeldatabank

De Pyreneeën zijn nog altijd één van de meest aantrekkelijke wandelgebieden van Europa. Recentelijk kwamen er naast de gekende GR-paden een aantal luswandelingen bij. De nieuwste telg is de Senda de Camille, die 112 km lang flirt met de Frans-Spaanse grens. Het Parc National des Pyrénées en het Parque Natural de Los Valles Occidentales zijn gastheer en we kijken uit naar Camille, de laatste inheemse bruine beer van de Pyreneeën.

Ongetwijfeld doet GR 10 bij veel wandelaars een belletje rinkelen. Negenennegentig keer kwam ik bij het surfen terecht in de adembenemend mooie wereld van de Franse Pyreneeën. Tot die ene keer, toen ik even mooie natuurbeelden te zien kreeg uit een gebied 500 km zuidelijker. Vlakbij Avila en Salamanca dwarst de Spaanse GR 10 het Regionaal Natuurpark Sierra de Gredos. Een aanrader voor al wie, ver weg van het massatoerisme, een authentiek stuk Spanje wil ontdekken.

Ik zie drie rotspunten in de zee verschijnen en realiseer mij dat het grote wandelavontuur gaat beginnen. De rotsen liggen bijna op het strand van Blanes en markeren het officiële startpunt van de 220 kilometer lange, verrassend mooie Costa Brava Way.

Extremadura betekent letterlijk ‘het land van de extreme hardheid’. In de zomer lopen de temperaturen in het zuidwesten van Spanje, tegen de Portugese grens, hoog op, in de winter is het bitterkoud. Maar tijdens het zachte voorjaar staat de dehesa in bloei. Dit typische cultuurlandschap biedt, met zijn her en der verspreid staande kurkensteeneiken, schaduw aan mens en dier. De ondergrond is het ene jaar een met bloemen bezaaide weide, enkele jaren later omgeploegd tot akker, om vervolgens een tijdje braak te liggen. Wij maakten er heerlijke tochten, onderweg tussen het Romeinse Merida en de middeleeuwse steden Trujillo en Caceres. Eindigen deden we in het Europese vogelwalhalla, het nationaal park Monfragüe.

“Een pelgrim volgt niet alleen het horizontale pad dat zich voor hem ontvouwt, maar wandelt ook de verticale weg van de voeten naar het hoofd en terug.” Na vier grote pelgrimstochten heeft Paul De Marez recht van spreken als het over pelgrimeren gaat, en naar aanleiding van zijn boek over zijn laatste tocht naar Trondheim zochten we hem op in zijn thuisstad Kortrijk.

Eerder in Op Weg (2015, 3) kwam het Sultans Trail aan bod, een wandel- en cultuurproject tussen Wenen en Istanbul in het spoor van het Ottomaanse leger van Sultan Suleyman. Met het Sufi Trail kan je vandaag verder het Turkse binnenland intrekken, langs tal van Soefiheiligdommen en plekken met een grote historische waarde voor christendom en islam.

Het was op de Fiets en Wandelbeurs van 2017 dat we voor het eerst horen over GR 247. We krijgen een lijvig Spaans boek in handen dat de route beschrijft in 21 etappes en bijkomende varianten. Een dik jaar later staan we in het grootste nationaal park van Spanje om te ontdekken wat natuurpracht echt betekent.

Wild en ongerept, en nog niet door toeristen platgelopen: zo prijst Beara zichzelf aan. Volkomen terecht, is onze conclusie na een weekje Beara Way. Het schiereiland mag dan een van de minder bekende zijn in het zuidwesten van Ierland, het is zeker een van de mooiste.

Vertrekpunt van mijn trektocht is Reus. Om wat heroïek in de tocht te krijgen heb ik gekozen voor een aantal GR-paden, met als ‘heilig’ einddoel de berg Montserrat. Catalonië heeft een uitgebreid GR-netwerk, maar topogidsen vind ik helaas niet. Hopelijk is de topografische kaart, waar de GR-paden wel opstaan, voldoende.

Er was natuurlijk Man bijt hond. Maar er is meer aan de hand. De weg naar Santiago de Compostela is populair, zoveel is duidelijk. Al zijn er net als vroeger pelgrims in alle soorten: van diep gelovige bedevaarders tot fiets- en wandeltoeristen met oog voor landschap en kunst. Van jongeren op zoek naar zingeving tot vijftigers op zoek naar rust. Allemaal met een motto: de weg is het doel.

Menorca is, net zoals het vijf maal grotere Mallorca, een geliefde bestemming voor een romantische zonvakantie. Maar ook voor wandelaars heeft het eiland veel te bieden, vooral sinds vorig jaar de historische Camí de Cavalls werd heropend.

Met de kinderen de bergen in trekken, het zijn mooie herinneringen. Maar kijk, de tijden komen weer. Enkele maanden geleden begon Saar, ons oudste kleinkind, aan mijn mouw te trekken. Ze is zes en sportief, dus waarom niet. Bestemming werd de Sierra de Tramuntana in Mallorca.

Vier maanden zijn wij ‘op weg’ geweest. Via GR-paden en pelgrimspaden, van Puurs helemaal tot in Santiago de Compostela. Dagelijkse reflecties vonden hun weg naar het thuisfront, eerst via een blog, later in een boek. De fragmenten laten zien waar pelgrimeren echt om draait.

In 2007 werd de gloednieuwe GR 240 gepresenteerd, een 300 km lange lus helemaal rond de Sierra Nevada in Andalusië. Het pad blijft grotendeels op de bergflanken tussen 1800 en2200 meter hoogte en werd Sendero Sulayr gedoopt, naar de Moorse naam voor deze bergketen.

Ierse boeken uit de 17e eeuw beschrijven het schiereiland Sheep’s Head als “te rotsachtig en te ruw voor mensen, enkel bezocht door vogels”. Klinkt als een uitdaging en een perfect wandelterrein. Toch?

Over hekjes klauteren. Weiden vol schapen oversteken. Je papa tot aan zijn knieën zien wegzakken in de modder: wandelen is nooit saai in Ierland. En de zee is altijd vlakbij. Ideaal voor kinderen dus.

Turkije is een land met een eeuwenoude geschiedenis en dus ook met eeuwenoude paden. Niet toevallig was het een historica die in 1999 de Lycian Way lanceerde als eerste langeafstandspad voor wandelaars. Nieuwe cultuurroutes volgden en vorige lente trok ik vijf weken langs het St Paul Trail. Niet om het geloof te verkondigen, maar om ver weg van het massatoerisme te genieten van natuur en cultuur.