Artikeldatabank

In mei 2015 zijn de laatste wegwijzers van het fietsknooppuntennetwerk ‘La Botte du Hainaut’ op hun plaats gezet. In dit smalste stuk van Henegouwen vormen twee spoorwegpaden de ruggengraat van 350 km genummerde fietswegen. In twee dagtochten testten we het netwerk uit en zagen we dat het goed zit, ook omdat de hoogteverschillen meevallen.

Exact 100 jaar na het begin van de Groote Oorlog ondernamen ook wij een grote tocht langs het westelijke front. Dankzij voldoende vakantiedagen werd het zelfs een rondje Zoersel-Nieuwpoort-Bazel-Zoersel. Omdat de Westhoek, de Somme en de Marne in dit blad al herhaaldelijk aan bod kwamen, zoomen wij in op het minder bekende frontgedeelte dwars door de Vogezen en de Elzas.

Het valt me altijd weer op hoeveel Dries zich nog herinnert van de reizen die hij als kind maakte. Veel meer dan ik. De reden? Zijn ouders kozen er voor om zonder auto door het leven te gaan en er jaarlijks met drie kinderen met de fiets op uit te trekken. Fietsen en kamperen maakt een reis veel intenser, daar ben ik intussen ook van overtuigd. En als het dertig jaar geleden zonder fietskar kon, dan moet het nu ook lukken. Daarom zetten we die traditie verder, ook nu onze dochter Limme er bij gekomen is.

De vorige lente verschenen Vlaanderen Fietsroute-gids inspireerde mede-auteur Toby Lauwerier tot deze huis-, tuin en keukenfilosofische ode aan fietsen in Vlaanderen. Een waar pleidooi voor duurzaam reizen dicht bij huis.

Wat oorspronkelijk een cadeau was voor een plechtige communie is inmiddels voor meter Andrea en metekind Nele een vaste zomertraditie geworden: fietsen naar Barjac, vanuit alle richtingen.

Van Lillo geen kwaad woord. Maar op de fietstocht in en rond de Antwerpse haven is het een dissonant. Om het fort en de kleine woonkern te bereiken moet je eerst een heuse strook Paris-Roubaix overwinnen.

De Vélodyssée, dat zijn 1200 km goede en vaak speciaal aangelegde autovrije fietspaden langs de Atlantische Oceaan. Koppel daaraan de Franse geneugten van het goede leven en je hebt alle ingrediënten voor een overheerlijke fietsvakantie.

Aan de andere kant van de Vlaamse Ardennen ligt een landschap van oude bossen en wallen, bezwangerd door duistere krachten. Voor de geoefende recreatieve fietser liggen hier 90 km over mooi beboste heuvels klaar. Smeer de kuiten!

6 juni staat te boek als D-Day. Exact 72 jaar geleden landden geallieerde troepen op de Normandische stranden om een westelijk front te openen en de Tweede Wereldoorlog te beëindigen. Vandaag kan je met de fiets het spoor van de tanks en jeeps van Generaal Patton volgen, de ‘vrijheid’ tegemoet.

De vruchtbare grond rond Sint-Truiden heeft de adel eeuwenlang gecharmeerd. Het resultaat? Een cultuurrijke regio vol romantische kastelen en statige vierkantshoeves.

Goed nieuws voor vakantiefietsers die het graag groen en niet te ver weg hebben: de toeristische sector in Wallonië heeft 2016 uitgeroepen tot ‘Fietsjaar’. Om tussen alle snel opschietende fietsboompjes het bos nog te zien, gingen wij te rade bij Kristien Hansebout.

Voor auto’s en moto’s is er de Bier- en Smakenroute en de Fortenroute. Wij verkozen een uitstekende fietsvariant, de Maasfietsroute. En ook al probeerden de weergoden de pret te bederven, de vijfdaagse trip werd een geslaagde ménage à trois van prachtige Maaslandschappen, een heerlijke plateau bieren en heel veel fietsplezier.

Ik wil de Groote Oorlog voelen en kies voor de bekende Frontlijnroute. Het is mei en onderweg word ik vaak verleid door felgele koolzaadvelden. Kilometer na kilometer krijgen ze voor mij dezelfde symboliek als de rode klaprozen.

Mijn fiets staat te popelen om aan de tand gevoeld te worden. En is er een zwaardere beproeving voor een fiets dan de Vlaamse wegen? Bovendien heeft België nu ook zijn bivakzones, vergelijkbaar met het paalkamperen in Nederland. Behalve een plekje voor de tent en soms een waterpomp zijn er geen voorzieningen. De fiets en ik zijn benieuwd.

Op de taalgrens tussen Hoegaarden en Jodoigne ligt een een dorp te soezen in de heuvelplooien van Brabants-Haspengouw. Mélin is één van de 24 plus beaux villages de la Wallonie en vooral zijn gehucht Gobertange toont zich op zijn mooist. Alle huizen werden er lang geleden opgetrokken in de beroemde crèmekleurige Gobertingse zandsteen.

Langeafstandsroutes leveren inspiratie voor de mythes, historietjes en sprookjes in onze eigen lange tochtverhalen. Fietsen door Europa langs EuroVelo 6 wordt op toon gezet met een Frans chanson in een guinguette langs de Loire en het strijkorkestje An der schönen blauen Donau. Maar soms heeft de fietser een GR-pad nodig om hem te dwingen zijn verhaal af te maken.

Lachende konijntjes, twee mensen die tevreden terugkijken en onmenselijke ambtenaren. De ontmoetingen buiten de fietsgids blijven nazinderen. Enkele honderden kilometers door de Zuidelijke Champagne brachten ons niet alleen de romantiek van afgelegen dorpen en kasteeltuinen, maar ook een confrontatie met de realiteit van het bestaan.

Vorige Op Weg eindigden we met de degustatie van een frisse La Ramenée. Daarmee zaten we op dag 10 van onze abdijtocht nog maar aan abdij(bier) nummer zeven. Zestien te gaan. Tijd om een paar tandjes bij te steken.

Schier ligt op zo’n 300 m hoogte en kijkt neer op de lager gelegen Famenne; Eigenlijk is dit ‘plus beau village de Wallonie’ niet veel meer dan een lange straat met een kleine lus naar de kerk. Het telt amper 150 zielen maar is in de lente en zomer één grote bloemenweelde.

Een lus van 800 km doorheen de 5 provincies, dat is de Vlaanderen Fietsroute in een notendop. Maar wie 800 km wat ambitieus vindt, kan nu kiezen voor een thematocht van vier of vijf fietsdagen. Hapklaar uitgewerkt. Het enige wat je moet doen is vertrekken.

Boeken en fietsen, het is een combinatie die ik koester. Zoals drie literaire grootheden geboren in de Zuid-Westvlaamse klei herontdekken. De lus van 43 km verbindt het Lijsternest van Stijn Streuvels, het André Demedtshuis en het René De Clercqmuseum. Op en neer langs het literaire erfgoed, voorbij naam en faam uit de kunst(schilders)wereld en genietend van de mooie landschappen. Mijn rijwiel van Stijn Streuvels is wel het enige ‘fietsboek’ in mijn fietstas. Een minpuntje…

Met deze openingszin probeerde Tom Geerts tijdens zijn ‘verre reis in eigen land’ in contact te komen met zoveel mogelijk Walen. Vanuit zijn woonplaats Hove fietste hij immers 26 dagen kriskras door ons verste binnenland. Tijdens zijn rondrit van 1345 km leerde hij heel wat, zowel fietsend overdag als ’s avonds bij gastfamilies.

“Is er iets in de natuur dat zo’n verscheidenheid aan veranderende kleuren bezit? Toch wel, opaal, de edelsteen die keer op keer een serie uitbarstingen van rood en groen veroorzaakt.” Deze uitspraak van de schilder Edouard Lévêque zorgde ervoor dat een stukje Noord-Franse kust zijn mooie bijnaam kreeg.

Een bewegwijzerde fietsroute van Normandië naar de Atlantische Oceaan, dat was het idee achter La Vélo Francette. Het resultaat is een aaneenschakeling van landschappen die representatief zijn voor een flink stuk Frankrijk.

Ze straalt een zeldzame natuurlijke schoonheid uit. Ze gedraagt zich meestal volgzaam, maar ze kan ook brutaal uit de hoek komen. Ze is populair, al eeuwen lang. Omwille van de dames en heren van stand die haar al die tijd hebben opgezocht en hun schatten bij haar hebben achtergelaten? Of wegens haar onschuldige wispelturigheid? Twee weken lang kruip ik in de huid van haar minnaar.