Artikeldatabank

Een glinstering van de ochtendzon die de dauw op het landschap verdampt, een pad bedekt met een vers laagje sneeuw waardoor het tafereel nog weidser aanvoelt, het voelen van de kracht van een bos wanneer je er helemaal alleen doorheen wandelt: ik had nooit gedacht dat Vlaanderen zo prachtig kon zijn.

Het water van de Flensburger Fjord schittert in de zon. Vanaf de hoge klif zien we beneden ons een adembenemend kleurenschouwspel. Lichtblauw en groen zeewater met velden diepbruin, bijna zwart zeewier. De natuur als een abstract schilderij. Het Gendarmstien is met recht en reden een van de mooiste wandelroutes van Denemarken.

Veel te vroeg wakker, want vandaag vertrek ik! Voor 3 dagen! Mijn eerste stappen op weg naar Compostela.

Vlakbij de Duits-Tsjechische grens, in het Nationaal Park Sächsische Schweiz, loopt de bekende Malerweg, recent nog uitgeroepen tot mooiste wandelpad van Duitsland. Onze verwachtingen zijn bijgevolg hoog. Zeer hoog, want we zijn al wat gewoon.

“Naar Malta neem je een zwembroek en een feestneus mee, geen wandelschoenen”. Het eiland staat bij weinig wandelaars op de bucketlist, maar wij puzzelden een tocht in elkaar over deze wat vreemde archipel en zagen dat het goed was!

In het Franse departement Vendée lokt vooral de Atlantische kust veel vakantiegangers. Ik opteerde echter voor een ‘GR de Pays’ door het karaktervolle binnenland. Tussen de lieflijke riviertjes Yon en Vie ontdekte ik een enigszins tegendraadse streek, die de sporen draagt van een woelig verleden.

In het zuiden van het Zwarte Woud zijn de toppen het hoogst, daarom staat de regio al lang op ons wandelwenslijstje. In mijn Duitstalige reisgids staat de Zweitälersteig omschreven met drie superlatieven: ‘echteste’, ‘ursprünglichtste’ en ‘malerischste’. Na dat laatste woord in de Duitse Van Dale opgezocht te hebben, was de keuze snel gemaakt. Op weg naar twee valleien.

Eind september zien we ‘een venster’ in ons druk – nou ja – leven. Ik wil al lang gaan trekken langs wit-rode paden in eigen land. Liefst in een stukje ongerepte natuur, en dan kom je al snel uit in de diepe Ardennen. Om de ecologische voetafdruk te minimaliseren kiezen we voor een tocht van station naar station.

Tiens, een Duits langeafstandswandelpad, is dat geen Steig? Klopt, denken we maar aan de nieuwe Moezelsteig of de bekende Rheinsteig. Maar in de Harz, het meest noordelijke middelgebergte van Duitsland, heeft men zo zijn eigen dialect. En dus spreekt men van de Harzer-Hexen-Stieg.

De negen Luxemburgse jeugdherbergen vormen een ideale uitvalsbasis om het land al wandelend te verkennen. Aan de hand van bestaande routes werkte de jeugdherbergcentrale een aantal trajecten uit waardoor je kan ‘hotstelhopen’. Met ons gezin ontdekten we zo spectaculaire rotsformaties, middeleeuwse kastelen en enkele onverwachte hindernissen in Klein Zwitserland.

In zijn onvolprezen boek ‘De Oude Wegen’ schreef Robert Mc Farlaine dat de Ridgeway het oudste langeafstandspad van Engeland is. Hij liep stukken in ‘putteke winter’, met alle modderige gevolgen vandien. Wij trokken er in het vroege voorjaar naartoe, maar die toegeving bleek allerminst voldoende om moddervrij te blijven. Wel integendeel…

Vuur spuwen doet de vulkaan van de Cantal, in het zuiden van de Auvergne, al lang niet meer. Een groene bergketen met toppen tot 1800 meter is al wat ervan overblijft: de Monts du Cantal, een van de mooiste landschappen van het Centraal Massief.

In reisgidsen wordt Arran steevast omschreven als ‘Schotland in miniatuur’. Het eiland wordt doorsneden door de Highland Boundary Fault, wat ruig gebergte oplevert in het noorden en glooiende graslanden in het zuiden. In september, terwijl heel Europa kreunt onder een hittegolf, volg ik het panoramische kustpad dat het eiland omgeeft.

Op zoek naar een warme wandelbestemming kwam ik uit bij de Canarische eilanden. La Palma, La Gomera en Tenerife stonden alle drie op de shortlist, maar uiteindelijk vielen vier dagen GR 131 op Tenerife als winnaar uit de spreekwoordelijke bus.

Met veel goesting willen we nog een keer de bergen in. Gepakt met tent, kookvuurtje en eten trekken we naar Chamrousse, een skidorp vlakbij Grenoble.