Artikeldatabank

Ierland, tot voor kort in mijn verbeelding gereduceerd tot een huis op een klif, gegeseld door striemende regenvlagen, een huilende wind en het gedonder van beukende golven. Na twee weken fietsen weet ik het, het huis bestaat. Meer nog, de werkelijkheid tart mijn verbeelding in de overtreffende trap. Beara, Iveragh en Dingle zijn drie schiereilanden, diep ingesneden door prachtige baaien. Elk met een ringweg. De ‘Ring of Kerry’ op Iveragh is een toeristische topper. De vele toerbussen rijden er in tegenwijzerzin, de weg soms te smal om te kruisen. Killarney is een groot nest met luxueuze hotels die elkaar naar de kroon steken. Beara, charmant en rustig, ligt uitnodigend te schitteren in de zon. De ringweg biedt spectaculaire vergezichten. Toch slaan we af en rijden kleine lussen of een doodlopende weg. Zo zijn er veel, heen en terug. Woorden schieten tekort, mijn camera kan onmogelijk het hele plaatje in beeld brengen...

Tot zover de vurige wens van de achtjarige Mil, de jongste van het gezin Smaers uit Geel. Na wat aarzeling zetten ook zijn twee jaar oudere zus Lien én zijn ouders Rob en Griet zich achter zijn voornemen. Het zou hun eerste meerdaagse fietstocht worden. In de zomerhitte van augustus 2018 vertrokken zij richting kust. We waren erg benieuwd naar de ervaringen op hun maidentrip.

Sakarthvelo, het Georgische woord voor Georgië, is een land dat al lang op ons fietslijstje staat. We weten niet goed waarom. Misschien is het de aantrekkingskracht van de Kaukasus, een gebergte dat met zijn hoge besneeuwde toppen tot de verbeelding spreekt. Het is in elk geval een land met een hele rijke en bewogen geschiedenis. We vertrokken in de toeristische en sfeervolle hoofdstad Tbilisi en concentreerden ons een maand lang op het westen van het land. Het werd een fietstocht vol pittige klimmetjes, veel zon, heerlijk eten, even heerlijke wijn en een gastvrije bevolking.

Een nieuwe wind waait door de Eifel. Eentje die de langeafstandsfietser van noord naar zuid dwars door de regio begeleidt. Met twee opties: een westelijke of een oostelijke doorsteek. Vertrekpunt is Aken, eindhalte Trier. West en oost hebben een gezamenlijke aanloop via de Vennbahn door de Oostkantons. West kiest voor de valleien van de Prüm, de Enz, de Sauer en de Moezel. Oost volgt de Kyll, met zijn 142 km de langste rivier van de Eifel.

Onbekend is onbemind, wat zeker geldt voor Albanië, een van de armste landen van Europa. Bovendien heeft het land de faam onveilig te zijn voor toeristen en nauwelijks goede wegen te hebben. Voor ons redenen genoeg om aan den lijve te ondervinden of dat allemaal wel klopt. En hoe kan je zoiets beter doen dan met de fiets?

Op Weg legt graag zijn oor te luisteren bij wandelaars en fietsers die ‘gebeten zijn door het virus’. Deze maand gaan we op bezoek bij Geert Van Lierde, die de voorbije jaren met zijn vrouw en drie kinderen van Geraardsbergen naar Venetië, Kopenhagen en Praag fietste.

Op reis door Azië ruilde Ilse Michielsen twintig jaar geleden het openbaar vervoer voor de fiets. Sindsdien heeft ze alle continenten doorkruist en van haar passie haar job gemaakt. Een gesprek met een vrouw gebeten door het fietsvirus.

Fietsen van Hongarije naar China, zo zag het afgelopen jaar van Heidi en Steven er uit. Goed voor twintigduizend kilometer en veertig platte banden, maar vooral voor duizenden foto’s en ontelbare verhalen en vriendschappen.

De LF 1 Noordzeeroute verbindt Boulogne-sur-Mer in Frankrijk met Den Helder in Nederland, goed voor 470 km prachtige fietspaden vlakbij de Noordzeekust. Ik pik het traject op in Nieuwpoort, op anderhalve kilometer van mijn deur. In Vlaanderen loopt de LF 1 vooral langs kanalen: eerst Nieuwpoort-Passendale, dan Oostende-Brugge en tenslotte de Damse Vaart tot in Sluis.

Een eerste kind verandert je leven. Ook de manier waarop je reist. Na de geboorte van Mauro ruilde Ann Boeraeve lange fietsreizen voor korte tochtjes met fietskar. “Fietsen met een baby lukt wonderwel, maar zijn slaapjes bepalen wanneer je stopt en wanneer je rijdt.”

Jessie ontdekte enkele jaren geleden de vakantiefiets in Marokko en Kirgizië. Ludo had al wat fietservaring, onder andere in Toscane. Na een geslaagde test in Jordanië was de tijd rijp voor het grote avontuur samen: 14 maanden, 14 landen, 14.000 km…

“Een fietsvakantie verveelt nooit, elke dag is anders. Alleen de binnenkant van de tent blijft dezelfde.” Samen met zijn vrouw fietst Marc Denauw elke zomer een dikke maand door Europa, van Schotland tot Kreta. Tienduizenden kilometers hebben ze op de teller staan.

Het Ruhrgebied van na de reconversie is een broedplaats voor de ‘kunsten’, van klassiek tot conceptueel. Maar de aandacht van onze fietsende fotoreporter ging vooral naar de ‘exacte wetenschappen’, want ook die gedijen Hier goed en etaleren vele toepassingen.

Een tandem valt meteen op in het straatbeeld. Veel mensen denken dan: aardig om samen een uitje mee te doen. Maar Jean en Jetje bewijzen dat je op een tandem veel meer kan doen. Samen kriskras de wereldbol rondreizen bijvoorbeeld. Met zijn tweeen op een fiets, jawel.

De Cotswolds liggen net geen 300 km van Dover. Goede weersvoorspellingen waren het sein om er een verlengd weekend te gaan fietsen.

Op suggestie van Ward hebben we afgesproken in een Antwerps café dat uitkijkt op de Schelde. “Een locatie die symbool staat voor mijn fietsfilosofie”,had hij in zijn mail geschreven. “Water trekt me aan. Wat kan er mooier zijn dan een ganse dag fietsen op een jaagpad, met de rivier als gids. Om er dan’s avonds een frisse duik in te nemen.”

Chris De Backer laat zich leiden door de lokroep van het avontuur. Op zijn fiets doorkruiste hij al bijna heel Europa. Toch was hij niet van bij het begin gewonnen voor het idee van een fietsvakantie...

Het binnenland van IJsland is één grote leegte. De wind kan er lelijk huishouden, maar gelukkig is de zon ook regelmatig van de partij. Omkomen van honger en dorst zal je niet doen, daarvoor stoppen bezorgde chauffeurs eenzame fietsers te veel snoep en koekjes toe.

We hebben genoten van het fietsen in volle natuur, van de weidsheid en de bergen, van het klimmen en het zweten, van de opkomende zon, de vele vlinders, de tjirpende sprinkhanen en de dennengeur, van de lieve Bulgaar en het lekkere eten, van de koele waterbronnetjes en de mooie kampeerplaatsjes. Wij hebben genoten van Bulgarije!

Na mijn humaniora las ik een sabbatjaar in om mijn grote droom waar te maken: een wereldreis per fiets. Een goede vriend vergezelt me tot Turkije, daarna ben ik op mezelf aangewezen. 20.000 km verder, na een tocht door 25 landen, zet ik mijn fiets aan de kant in Maleisië. Om mijn trektocht al liftend te eindigen in Indonesië. Een impressie van een bewogen jaar.

Aan het Meer van Shkodër, op de grens van Montenegro en Albanië, beleef ik een eerste adembenemende zonsondergang. Op de Kroatische eilanden zullen er vele volgen. Vijftien dagen lang geniet ik onder een straalblauwe hemel van hartelijke ontmoetingen en zalig veel fietsen.

Hoe beschrijf je in hemelsnaam een fietstocht door Kirgizië? De slechtste wegen ter wereld doorkruisen de mooiste landschappen ter wereld. Groene valleien met her en der yurts en kuddes paarden, omringd door besneeuwde toppen en doorsneden door glinsterende rivieren. Voldoende als intro?

Het zou een gesprek worden over India en de Himalaya. Maar Dirk Huyghe spreekt even gepassioneerd over fietsen en kamperen in de Veluwe. “Trekken met de fiets en weten dat alles wat je nodig hebt in zes fietstassen zit, dat geeft een onbeschrijflijk gevoel van vrijheid.”

Topkoks tronen vandaag zonder verpinken journalisten mee naar hun keuken, filmtijdschriften berichten in geuren en kleuren over ‘the making of’. Ook Op Weg heeft zijn nieuwsgierig kantje en van Kees Swart mochten we even meekijken ‘achter de schermen’ van zijn schrijverskunst.

Na een isolement van 40 jaar militaire dictatuur trekt Myanmar (het voormalige Birma) de kaart van het toerisme en opent het schoorvoetend z’n grenzen. Elk nieuw land dwingt tot gewenning. Weg van de begane paden is het asfalt herschapen tot een stenig, zanderig parcours. Mannen dragen er de rok, terwijl vrouwen en meisjes zich onderscheiden door opvallende make-up. Ook aan gastvrijheid ontbreekt het niet. Vanuit alle kanten weerklinkt de spontane begroeting ‘mingalaba, farang!’, ‘welkom, blanke buitenlander!’.

Ruige kusten, diepe fjorden en besneeuwde bergtoppen: langs de Noorse kust fiets je door een panoramisch sprookjesboek.