Artikeldatabank

Weinig wandelbestemmingen bieden op een relatief kleine oppervlakte zo’n onwaarschijnlijke variatie aan berglandschappen als het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland: actieve vulkanen, onontgonnen gematigd regenwoud, diepe fjorden, kurkdroge steppelandschappen en verwilderde rivieren die het smeltwater afvoeren uit het alpiene hooggebergte. Bovendien is er een erg goed uitgebouwd netwerk aan wandelroutes en een ronduit uniek huttensysteem. Jammer dat het land zo hopeloos ver weg ligt…

Eind november 2015 liepen Moiken uit Duitsland en José uit Portugal langs de Damse Vaart België binnen. Een half jaar eerder waren zij in Tallin aan hun tocht langs het Europese kustpad E9 begonnen. Een half jaar later eindigde hun grote kustavontuur in Lissabon. Wandelen leek hen gewoon leuker om een sabbatjaar te vullen dan de hele tijd vliegtuigen nemen.

Al jaren staat het Zweedse Hoge Noorden op ons to-dolijstje, maar het mag gerust wat ruiger zijn dan het bekende Koningspad. Daardoor valt onze keuze op de nationale parken Sarek en Stora Sjöfallet, vaak ‘de laatste wildernissen van Europa’ genoemd. Er lopen wel paden maar die zijn nooit bewegwijzerd. De prachtige vallei Rapadalen trekt tijdens de voorbereiding onze aandacht en willen we zeker doorkruisen. Boven op drie bergtoppen krijgen we telkens een uniek uitzicht op de vallei en haar levensader, de meanderende rivier Ráphaädno. Als afsluiter van de reis worden we ook nog eens beloond met het onevenaarbare schouwspel dat het noorderlicht is.