Artikeldatabank

Honderd jaar geleden werd in het Zwitserse kanton Graubünden de hoogste treinverbinding van de Alpen gerealiseerd. Vandaag slingeren de rode treinen van de Albuli-Berninalijn zich nog steeds door het ruwe berglandschap, maar is er ook een alternatief: een prachtig langeafstandswandelpad. En ja, ook dat stopt in alle stationnetjes!

5 september 2011. We trekken met de trein naar Pieterburen, helemaal in het noorden van Nederland. Hier vertrekt het Pieterpad, het langste wandelpad van Nederland. Eindpunt is het meest zuidelijke punt van Nederland, de Sint-Pietersberg bij Maastricht. Aangezien we nog even tijd hebben, bezoeken we in Pieterburen de zeehondencreche. Leuke diertjes, die daar goed verzorgd worden wanneer ze aanspoelen of hun moeder verloren zijn.

Er was natuurlijk Man bijt hond. Maar er is meer aan de hand. De weg naar Santiago de Compostela is populair, zoveel is duidelijk. Al zijn er net als vroeger pelgrims in alle soorten: van diep gelovige bedevaarders tot fiets- en wandeltoeristen met oog voor landschap en kunst. Van jongeren op zoek naar zingeving tot vijftigers op zoek naar rust. Allemaal met een motto: de weg is het doel.

Testelt-Diest 18,6 km. Om 10 uur staan we voor het stationnetje van Testelt. Straks nemen we de trein terug vanuit Diest. Een flinke dagtocht langs GR-paden combineren met de trein, dat is wat we voorstellen in deze nieuwe Op Weg rubriek.

In de gloednieuwe gids met acht ‘treinwandeltochten’ langs Vlaamse GRpaden viel ons oog op de wandeling van Gontrode naar Munkzwalm. Geen spectaculaire streek, maar wie ervan houdt het landschap merkbaar te zien veranderen, zal aan dit rustig stukje Oost-Vlaanderen zeker aangename herinneringen overhouden.

Het Sentier pédestre de l’Ourthe et de Néblon is een vrij onbekend langeafstandswandelpad in de provincie Luik. De route heeft een lusvorm, je kan dus overal starten. Wij deden dat bij Tilff in de Ourthevallei.

Met de kinderen de bergen in trekken, het zijn mooie herinneringen. Maar kijk, de tijden komen weer. Enkele maanden geleden begon Saar, ons oudste kleinkind, aan mijn mouw te trekken. Ze is zes en sportief, dus waarom niet. Bestemming werd de Sierra de Tramuntana in Mallorca.

Vier maanden zijn wij ‘op weg’ geweest. Via GR-paden en pelgrimspaden, van Puurs helemaal tot in Santiago de Compostela. Dagelijkse reflecties vonden hun weg naar het thuisfront, eerst via een blog, later in een boek. De fragmenten laten zien waar pelgrimeren echt om draait.

In Vlaanderen valt er evenveel wandelplezier te beleven als in de Dolomieten. Ik heb deze stelling proefondervindelijk voor mezelf bewezen langs enkele Oost-Vlaamse GR-paden. Zoek het geluk niet te ver, het ligt soms op een boogscheut van je voordeur. Of de vogels onderweg blauw zijn of goudgeel doet er niet toe.

Pampers behoren doorgaans niet tot de standaarduitrusting van de doorsnee bergwandelaar. Voor Nick Meynen en Fany Crevecoeur was dat wél het geval. Amper drie maanden na de geboorte van hun dochtertje Flora, vatten zij de doorsteek van de Pyreneeën aan. Tijdens vier vakanties stapten zij zo’n 1.000 kilometer, van Hendaye in Frans Baskenland tot aan de Middellandse Zee. Nick verwerkte hun belevenissen in een bijwijlen tragikomisch boek, met enkele (wandel)filosofische zijpaadjes.

Donkere paadjes, pittige beklimmingen, vreemde rotsformaties en unieke panorama’s, dat zijn de ingrediënten van een wandeling door het Soonwald. Het recent geopende pad leidt je dwars door het bos, langs burchten en kastelen, recht naar de Rijn.

Pas in 2012 veroverde Herentals zich een plaatsje op de GR-wandelkaarten, maar het deed dat meteen in stijl. Het stadje nestelde zich pal op de beroemde GR 5 en werd daardoor ook nog eens de draaispil van de splinternieuwe Streek-GR Kempen. In logistiek jargon klinkt het zo: Herentals is nu een belangrijke hub in het GR-netwerk.

Na een pannenkoekvlakke start in het noordwesten slingert GR 129 zich ‘dwars door België’ naar het meest zuidoostelijke punt van het land. Vandaag het slotstuk in onze reeks over dit taalgrensoverschrijdend GR-pad.

Als langeafstandswandelaar was ik een laatbloeier. Mijn kinderen waren op dat ogenblik al oud genoeg om mee op stap te gaan met de rugzak. Maar nu, als grootouder met kleinkinderen van zes of zeven, dat is toch een ander paar mouwen.

Moet een grote tocht een doel hebben? De weg is voor de langeafstandswandelaar toch aangrijpender dan het einddoel? Maar als de ontknoping zich afspeelt tussen Bernini’s zuilenrijen op een volgepakt Sint-Pietersplein, dan moet dat toch wel een bijzonder finishmoment zijn. Els Geeraert en Piet Hardeman getuigen.

Of we een idee hadden voor een geboortecadeau? Kleren, speelgoed of meubels, dat hadden we al genoeg voor nummertje drie. Maar Linde mee op ‘wandel’vakantie nemen naar de Ardennen, dat zagen we wel zitten. En zo kregen we een bon voor een verblijf in vakantiecentrum Ol fosse d’Outh, goed voor vier dagen buitenlucht vlakbij Houffalize.

Met het GR 5A pad is de kans groot dat we onze 70 km lange zandbak voortaan met andere ogen gaan bekijken. Zon hoeft voor ons zelfs niet, als er maar een stevige bries staat om het drukke massatoerisme helemaal weg te blazen. Extraatjes zoals een bio-peeling, een jodiumshot en een mooi bruin of rozig blozend tintje krijgen we er gratis bij.

Over hekjes klauteren. Weiden vol schapen oversteken. Je papa tot aan zijn knieën zien wegzakken in de modder: wandelen is nooit saai in Ierland. En de zee is altijd vlakbij. Ideaal voor kinderen dus.

In de stille Kempen, op de purperen hei, staat een eenzaam huisje met een berk erbij. De bekende woorden van Eugeen de Ridder dateren uit een ver verleden. Zouden de Kempen vandaag nog zo stil zijn? Geen betere manier om dat te ontdekken dan op de vernieuwde Streek-GR Kempen.

Wanneer de natuur ontwaakt uit zijn winterslaap, slingert het Amandelpad zich als een pastelkleurig lint door de nog sluimerende wijngaarden van de Palts. En net voordat de winter toeslaat, voert het door een golvende, donkerrode zee van druivenstruiken in herfsttooi. Een pad voor twee seizoenen!

Vijfdaags stapavontuur op GR 128 van Saskia , haar man en hun 2 zonen ( 9 en 11 jaar).

Als wandelgebied stelt Waals-Brabant zelden teleur. We spoorden naar Waver en kwamen op amper 35 km van Brussel terecht in een golvend lappendeken van bossen en weidse landbouwplateaus.

Zin in een stevige wandeling onder de zeespiegel? Op een plek waar lang geleden veel bloed vloeide in een heuse veldslag tussen Gentenaars en Bruggelingen? Dan moet je naar de meersen van het Beverhoutsveld.

Iets ten zuidwesten van Charleroi verkennen we een deel van de Sambervallei om dan door te steken naar de vallei van de Eau D’Heure. Dit is een heerlijke, soms wat pittige natuurwandeling, doorspekt met een flinke scheut cultuur. Voor elk wat wils.

Op zoek naar een treinwandeling in de provincie Namen? Op GR 126 tussen Namen en Gedinne kan je maar liefst 120 km stappen van het ene treinstation naar het volgende. Een unieke kans om een GR-traject onafgebroken over een langere afstand te beleven.