Artikeldatabank

Een glinstering van de ochtendzon die de dauw op het landschap verdampt, een pad bedekt met een vers laagje sneeuw waardoor het tafereel nog weidser aanvoelt, het voelen van de kracht van een bos wanneer je er helemaal alleen doorheen wandelt: ik had nooit gedacht dat Vlaanderen zo prachtig kon zijn.

Wie houdt van wandelen en kunst moet in de Condroz zijn. Sentiers d’Art is een boeiende combinatie van een langeafstandspad met een aantal verrassende kunstwerken in het landschap.

100 jaar geleden naderde de Groote Oorlog zijn einde. Een ideale manier om het herdenken af te sluiten is een bezoek aan het Provinciedomein De Palingbeek in Zillebeke. Nog tot 11november kan je het Kunstproject ComingWorldRememberMe bezoeken, in combinatie met een GR-tocht langs oorlogskerkhoven en andere bijzondere plekken.

Het water van de Flensburger Fjord schittert in de zon. Vanaf de hoge klif zien we beneden ons een adembenemend kleurenschouwspel. Lichtblauw en groen zeewater met velden diepbruin, bijna zwart zeewier. De natuur als een abstract schilderij. Het Gendarmstien is met recht en reden een van de mooiste wandelroutes van Denemarken.

“Een pelgrim volgt niet alleen het horizontale pad dat zich voor hem ontvouwt, maar wandelt ook de verticale weg van de voeten naar het hoofd en terug.” Na vier grote pelgrimstochten heeft Paul De Marez recht van spreken als het over pelgrimeren gaat, en naar aanleiding van zijn boek over zijn laatste tocht naar Trondheim zochten we hem op in zijn thuisstad Kortrijk.

Traditioneel kijken we telkens weer uit naar onze jaarlijkse herfsttrekking. Dit keer hebben we gekozen voor twee Nationale Parken in Montenegro, Durmitor en Biogradska Gora. Het weerbericht oogt goed: een hele week droog en zonnig. Wat moet een hiker meer hebben, zo dachten we…

Een kramiek met boerenboter was er niet bij. In het Rozemarijnstraatje kwam ik helaas een halve eeuw te laat. Om op de heilige Rochus een beroep te moeten doen was ik gelukkig drie eeuwen te laat. Maar in de Wellemeersen kwam na twintig jaar een pendelaarsdroom tot leven.

Als je gewoon op stadsbezoek bent neem je de lift om af te dalen en weer op te stijgen uit de vallei. Maar dat doen wij niet. We zijn immers ‘op tocht’ in de stad. En in Luxemburg-stad horen daar veel steile trappen, loopbrugjes en een sentier en corniche bij.

Veel te vroeg wakker, want vandaag vertrek ik! Voor 3 dagen! Mijn eerste stappen op weg naar Compostela.

In de Naamse Condroz baant de schilderachtige Molignée zich een weg naar de Maas. Door haar vallei kan je railbiken of fietsen op een oude spoorlijn. GR 129 loopt rakelings langs Sosoye en Falaën, twee‘plus beaux villages de Wallonie’. Via twee bewegwijzerde dorpswandelingen maken we beide pareltjes van dichtbij mee, met GR 129 als koppelteken.

Als GR 57 al niet het populairste GR-pad van Wallonië is, dan toch zeker een van de meest belopen. Verdient het Ourthepad deze reputatie, of is die overroepen?

“Op de grote stille heide dwaalt de herder eenzaam rond”, zo begint een bekend liedje dat honderd jaar geleden geschreven werd. Zou die heide nog steeds zo groot en stil zijn? We gingen op onderzoek in de Nederlandse provincie Drenthe, die vroeger bijna uitsluitend uit veen en heide bestond.

Met GR 57, GR 5 en de GR du Pays ‘Tour du Mont Thabor’ zijn er mogelijkheden genoeg om een uitdagende tocht te maken in de regio rond deze Alpentop. Uit mijn talrijke omzwervingen in die streek heb ik een zesdaagse huttentocht gedistilleerd, die ik intussen al twee keer met een groep gedaan heb. Vertrekpunt is Névache in het dal van de Clarée.

Eerder in Op Weg (2015, 3) kwam het Sultans Trail aan bod, een wandel- en cultuurproject tussen Wenen en Istanbul in het spoor van het Ottomaanse leger van Sultan Suleyman. Met het Sufi Trail kan je vandaag verder het Turkse binnenland intrekken, langs tal van Soefiheiligdommen en plekken met een grote historische waarde voor christendom en islam.

Het was op de Fiets en Wandelbeurs van 2017 dat we voor het eerst horen over GR 247. We krijgen een lijvig Spaans boek in handen dat de route beschrijft in 21 etappes en bijkomende varianten. Een dik jaar later staan we in het grootste nationaal park van Spanje om te ontdekken wat natuurpracht echt betekent.

Twee dagen stappen op GR 5 voelt altijd als een beetje vakantie. Een zonnige zaterdag in mei stappen we van de abdij van Herkenrode tot Bokrijk om dan via de stadsvariante onze overnachtingsplek in Hasselt te bereiken. Op zondag stappen we van Bokrijk naar Zutendaal.

Driemaal heffen we het romerglas: “Hoch, hoch, hoch”. Op drie langeafstandspaden door één vallei. Keuze genoeg dus: langs de rivier, op de noordflank door de wijngaarden of op de zuidflank over bos- en rotspaden.

Vlakbij de Duits-Tsjechische grens, in het Nationaal Park Sächsische Schweiz, loopt de bekende Malerweg, recent nog uitgeroepen tot mooiste wandelpad van Duitsland. Onze verwachtingen zijn bijgevolg hoog. Zeer hoog, want we zijn al wat gewoon.

Ondanks gletsjers en bergbeken hogerop en de Rhône beneden in het dal snakten de boeren van Wallis naar water voor hun weiden en akkers. Het 1800 km lange netwerk van irrigatiekanaaltjes dat ze aanlegden vormt vandaag een aantrekkelijk decor voor wandelaars.

Voor wie GR 20 te hoog, te lang of te moeilijk vindt, zijn er natuurlijk nog heel wat andere wandelmogelijkheden in Corsica. Na enkele dagstappers naar de Cascades des Anglais, door de Tavignanokloof en in het Forêt d’Aitone zijn ook wij overtuigd van de natuurpracht van dit eiland. Ooit komen we er graag terug.

“Naar Malta neem je een zwembroek en een feestneus mee, geen wandelschoenen”. Het eiland staat bij weinig wandelaars op de bucketlist, maar wij puzzelden een tocht in elkaar over deze wat vreemde archipel en zagen dat het goed was!

Als je ergens niet opvalt als wandelaar, dan is het wel in de Oostkantons. De streek kent een lange wandeltraditie. Al in de jaren 50 van vorige eeuw werden niet toevallig daar de eerste Belgische GR-paden uitgestippeld. En het moet gezegd, ze doorstaan vandaag nog altijd moeiteloos de tand des tijds.

Wild en ongerept, en nog niet door toeristen platgelopen: zo prijst Beara zichzelf aan. Volkomen terecht, is onze conclusie na een weekje Beara Way. Het schiereiland mag dan een van de minder bekende zijn in het zuidwesten van Ierland, het is zeker een van de mooiste.

Ooit wandelden we van Hannuit naar Hoei de taalgrens over en riepen we uit dat we eindelijk in de Ardennen waren! Een kenner merkte toen droogjes op dat we nauwelijks aan de rand van de Condroz stonden, een streek die totaal anders is dan de Ardennen. In Vlaanderen verwar je het Hageland toch ook niet met Haspengouw, of de Polders met het Heuvelland?

In het Franse departement Vendée lokt vooral de Atlantische kust veel vakantiegangers. Ik opteerde echter voor een ‘GR de Pays’ door het karaktervolle binnenland. Tussen de lieflijke riviertjes Yon en Vie ontdekte ik een enigszins tegendraadse streek, die de sporen draagt van een woelig verleden.

In het zuiden van het Zwarte Woud zijn de toppen het hoogst, daarom staat de regio al lang op ons wandelwenslijstje. In mijn Duitstalige reisgids staat de Zweitälersteig omschreven met drie superlatieven: ‘echteste’, ‘ursprünglichtste’ en ‘malerischste’. Na dat laatste woord in de Duitse Van Dale opgezocht te hebben, was de keuze snel gemaakt. Op weg naar twee valleien.

Wie in Elzele de wandelschoenen aanbindt, maakt zich op voor een bewogen tocht door het pittoreske natuurpark van het Pays des Collines. Overal liggen immers heksen, reuzen en andere fabelwezens op de loer.

In 1873 schreef Jules Verne zijn beroemde boek De reis om de wereld in 80 dagen, het relaas van Phileas Foggs odyssee rond de wereld met trein, boot, paard en kar en zelfs een olifant. Wij deden het wat bescheidener en reisden in 11 dagen om Zuid-Limburg met als enig vervoermiddel onze benenwagen.

De recente uitbreiding van het Nationaalpark Hoge Kempen met tien vierkante kilometer betekende een uitbreiding van het wandelaanbod met vijftig kilometer. Dat klonk ons als muziek in de oren. Nieuwsgierig gingen we op onderzoek.