Artikeldatabank

Op de Dam in Amsterdam ga ik op zoek naar een wandelboom. Eén van zijn takken zou richting Brussel en Parijs moeten wijzen, als startpunt van GR 12, in Nederland beter bekend als het Graaf Floris V-wandelpad. Maar er is hier nergens een boom geplant. Gelukkig weet ik de weg.

Enkele seconden, hooguit een minuut voor je de laatste stap neemt, wordt het muisstil in je hoofd. Een laatste blik naar de duizelingwekkende diepte van de Lysefjord onder je. Diep inademen. Adrenaline. En dan alsof het de doodnormaalste zaak is, die drie passen zetten op een rotsrichel en in het midden van die fameuze kei tussen twee rotswanden gaan staan.

Op de wandellus ‘Pietersberg Maastricht’ van de Nederlandse Spoorwegen verken je het Belgisch-Nederlandse grensgebied. Je komt niet alleen langs de typische ijzeren grenspalen, maar ook langs de oudste nog werkende watermolen en het enige terrassenkasteel van Nederland.

In het zuidoosten van Groningen, langs de Duitse grens, ligt een wat verborgen groen gebied: Westerwolde. Met het Noaberpad als ruggengraat slalomt het Westerwoldepad hier door het beekdal van de Aa, die de voorbije jaren haar natuurlijke loop grotendeels terugkreeg. We maakten kennis met een verrassend veelzijdige wandelregio in een authentiek en soms ruig stukje Nederland.

De Maas heeft eeuwenlang het Limburgse landschap geboetseerd tot een netwerk van geulen, rivierarmen, grindbanken en uiterwaarden. De mens deed daar nog een schepje bovenop met grindontginningen die later grote meren werden. In dit continu veranderende rivierdal ligt een snoer van charmante Maasdorpen.