Artikeldatabank

De voorbije drie jaren fietsten we Vlaanderen rond met de Vlaanderen fietsroute. Voor deze zomer richtten we onze blikken met enig voorbehoud noordwaarts: naar Nederland. Vlak, eentonig, fietspaden wel apart maar langs drukke wegen, vooroordelen genoeg. Niets van dat alles bleek waar.

Ik ben Annelies en vroeger ging ik eigenlijk niet zo héél graag op vakantie, tot op het moment dat ik samen met mijn gezin de fietsvakanties ontdekte. Toen veranderde alles. Intussen zijn al meerdere fietsvakanties gepasseerd, van korte weekendjes in eigen land tot zelfs een fietstocht van 14 maanden doorheen Europa (Op Weg, 2017 6), en nog steeds kan ik er niet genoeg van krijgen. Het gaat me zelfs niet eens om het fietsen zelf, wel om het ‘onderweg zijn’, de leuke contacten met locals, het niet moeten plannen maar gewoon te kunnen ervaren wat je overkomt. Om het fietstempo dat net snel genoeg gaat om afwisseling te bieden, maar traag genoeg om de omgeving ten volle te kunnen opnemen.

Het plan was om in het voormalige Oost-Duitsland een langgerekte rondrit van 900 km te maken, meer bepaald door drie rivieren te volgen via twee langeafstandsroutes. De Oder en de Neisse zouden de hoofdrollen krijgen, de Spree de belangrijkste bijrol. Om de lus te sluiten zouden we Berlijn passeren, maar daarna liep het mis.

Een nieuwe wind waait door de Eifel. Eentje die de langeafstandsfietser van noord naar zuid dwars door de regio begeleidt. Met twee opties: een westelijke of een oostelijke doorsteek. Vertrekpunt is Aken, eindhalte Trier. West en oost hebben een gezamenlijke aanloop via de Vennbahn door de Oostkantons. West kiest voor de valleien van de Prüm, de Enz, de Sauer en de Moezel. Oost volgt de Kyll, met zijn 142 km de langste rivier van de Eifel.

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

Zomer 2016. Op een woensdagavond stappen we met vier fietsen, twee kinderen en bagage de trein op. Een nacht later ontwaken we in München Centraal en vandaar sporen we naar Salzburg. Een prima trein met veel ruimte voor fietsen brengt ons naar de start van onze fietsvakantie.

In de zomer van 2015 fietsten we vanuit Gent via de Noordzeeroute LF 1 naar Den Haag. Terugkeren deden we langs Biesbosch. Vorige zomer stond het vervolg op het programma: vanuit Den Haag verder noordwaarts en via twee Waddeneilanden naar eindbestemming Groningen

Drie aangrenzende landen, veel water en een flinke portie geschiedenis, inclusief een dikke laag werelderfgoed, tot zover het stoofpotje waarvan je 500 km lang kan smullen op de SaarLorLux fietsroute. In dit nummer fietsen we het eerste gedeelte: het Duitse Saarland en het Franse Lorraine.

Na eerdere fietsvakanties in Denemarken, Nederland en Duitsland namen we ons voor om in de zomer een grote tocht te maken richting Bremen. Op de oever van de Weser zouden we de Sprookjesroute volgen, langs stadjes en steden die het decor vormen voor de wondere wereld van de gebroeders Grimm.

Een weekend nadat de officiële elfstedentocht per fiets gereden is, zetten wij koers richting Friesland. Het doel: ongeveer hetzelfde parcours aftrappen, maar dan op ons eigen ritme.

Drie aangrenzende landen, veel water en een flinke portie geschiedenis, inclusief een dikke laag werelderfgoed, tot zover het stoofpotje waarvan je 500 km lang kan smullen op de SaarLorLux fietsroute. In dit nummer fietsen we het tweede gedeelte, via het Groothertogdom terug naar Trier.

Twintig jaar geleden trok ik op prospectie naar Vlieland en Terschelling voor de verre voorganger van Op Weg, later fietsten we met kinderen en kleinkinderen op Texel. De aantrekkingskracht van de Wadden bleek te sterk en de mooie nazomer van 2016 trok ons opnieuw noordwaarts.