Artikeldatabank

Negen dagen fietsen in eigen land, hoe maken we daar een aangename zomertoer van? De oplossing kwam snel: een echte Ronde van België, met trappistenabdijen als etappe plaatsen. Want hoe kan je beter een zomerse fietsdag afsluiten dan met wat er binnen die abdijmuren wordt gebrouwen?

Mijn fiets tegen een paaltje op de camino richting Santiago de Compostela. De foto werd genomen tijdens een plaspauze, op het mooiste stuk van de tocht, de beklimming naar Cruz de Ferro. De tekening is één van de eerste die ik maakte om deze unieke pelgrimservaring te herbeleven en te delen.

Loopgraven en mijnkraters, militaire begraafplaatsen en oorlogsmonumenten. Net als onze Westhoek draagt de streek van de Argonne vandaag nog de littekens van de Grote Oorlog. We fietsten mooie trajecten, maar stonden ook vaak stil bij het verleden.

Het weinig bekende departement Mayenne lijkt wat weggestoken tussen Bretagne en Normandië, maar het is er heerlijk fietsen. Op jaagpaden langs de gelijknamige rivier. Of op enkele prachtexemplaren van ‘Voies Vertes’, de groene fietswegen die Frankrijk steeds aangenamer maken.

De hemel ligt in de Pyreneeën. Maar een voorbeeldig leven zal niet volstaan om er toegang te krijgen. De Porta del Cel of Poort van de Hemel ligt vol rotsblokken. Trek er liefst in groep naartoe, voorzie een flinke voorraad pleisters, steek een brace in je rugzak en hoed je voor een gescheurde broek.

Twee bewegwijzerde fietsroutes doorkruisen het platteland van de Rijselse Metropool. Over de groene heuvels van de Ferrain en de jaagpaden langs het water dat het landschap heeft geboetseerd is het in alle rust fietsen. De plezierhavens in Wambrechies en Deûlémont liggen als verleidelijke hydriaden te lonken…

Er is géén geschiedenis, tenzij deze ingekleurd door de winnaar. Die gedachte nam ik mee op weg naar Verdun. Vier jaar lang woedde een stellingenoorlog om een meter hoger of lager, een akker meer of minder. Poëzie van het inferno voorbij ‘t graf van duizend soldaten, altijd iemands vader, altijd iemands kind, duizend en duizend soldaten en nog…

Ruige kusten, wind en zee, bossen en legenden, dolmens en menhirs: Bretagne is mysterieus en aantrekkelijk tegelijk. De regio doet bovendien veel inspanningen om het voor fietsers nog aantrekkelijker te maken: van de 2000 kilometer geplande ‘voies vertes’ is vandaag ongeveer de helft gerealiseerd.

Om onderweg vogels, vissen of zeehondjes te zien moet je soms wat geluk hebben. Maar wie weet, als je wél eens geluk bij een ongeluk hebt, kan je er van een welbepaalde ‘storing’ genezen. Als de poort van de kapel open is tenminste.

Fietsen is ons lang leven. Onze vorige tocht bracht ons tot in Oost-Duitsland, Polen en Tsjechië. Nu lonkt het avontuur in Letland, Estland en Litouwen. Een rondrit langs drie Baltische staten, met tussenstop in hun respectieve hoofdsteden Riga, Tallin en Vilnius.

Paleizen voor koningen en arbeiders, gotische kathedralen, een beroemde treinwagon en weiden vol grazende koeien. In Picardië vind je het allemaal. Vier fietstips, halverwege tussen België en Parijs.

Het lijkt wel het nummer van de vulkanen. Behalve de Franse kegels van de Auvergne en de Cantal fietsten we ook langs hun al even oude Catalaanse tegenhangers. In die regio kan je al jarenlang een fietsroute volgen van de voet van de Pyreneeën naar de Middellandse Zee. Vandaag staat een heel nieuw fietsproject in de steigers.

Dwars door de Cantal, het meest zuidwestelijke departement van de Auvergne, loopt een 160 km lange fietsroute: de Transvolcan. Een wondermooie, maar uitdagende route. Met de Pas de Peyrol letterlijk en figuurlijk als hoogtepunt.

Duizenden jaren geleden zijn de vulkanen van Centraal-Frankrijk zachtjes ingeslapen. Wat rest is een landschap vol kraters, meren en bizarre lavarotsen. Verslag van een fietstocht langs de ‘puys’ van de Auvergne en de ‘gorges’ van de Allier.

Twee eeuwen geleden ging alle vervoer per postkoets of boot. Later kwam de trein erbij. Vandaag hebben vele oude postwegen, jaagpaden en spoorwegbeddingen een tweede leven gekregen als ‘groene’ wegen. Veilig, rustig en relatief vlak, kortom een feest voor fietsers. Bijgevolg hoef je helemaal geen berggeit te zijn om tot aan de Alpen te fietsen.

Ons lijstje met mogelijke fietsvakanties wordt steeds langer. En dat maakt kiezen alsmaar moeilijker. Gelukkig gaf Clemens Sweerman ons op de Fiets en Wandelbeurs een flinke duw in de rug: we zouden het Spaanse binnenland veroveren in het spoor van El Cid. Maar eerst de banden oppompen voor een andere historische figuur: Jakobus de Meerdere, of kortweg Sint Jacob