Artikeldatabank

Mede door een aantal warme herinneringen aan wandeltochten door de Pyreneeën leek het onvermijdelijk dat ik tijdens een van mijn lange fietstochten door Europa ook Spanje zou aandoen. Een aantal vooroordelen hielden mij echter lang tegen. Tot een speciale ontmoeting de doorslag gaf.

Op vakantie met de fiets, zonder strak plan, daar houden wij van! Na een geslaagde ‘try-out’ in Friesland maakten we vorige zomer onze tocht wat langer: van het Zwitserse Bazel naar Carnoulès, ons stukje hemel op aarde in Frankrijk. ‘We’ dat zijn Joppe (9), Eppo (4), Pippa (2), Wim en ik

Omdat de wind langs de Franse westkust overwegend uit het zuidwesten blaast, verkozen we via de Vélodyssée en Bretagne noordwaarts te fietsen en terug te keren via Normandië en de Vélo Francette. Een goede keuze, zo bleek.

Alleen onderweg op de fiets, het is een idee waar ik stilletjes naartoe gegroeid ben. Het fietsen zelf was geen drempel, ik heb drie fietsen en niet enkel omdat ik ze mooi vind om naar te kijken. Maar alleen op reis, ik die graag in groep ga trekken in de bergen?

Wat heeft een fietser op een strand te zoeken? Moet die niet de groene heuvels intrekken en langs kronkelende rivieren op zoek gaan naar stille kasteelparken of romaanse kerkjes? Je kan beide vakantievormen ook verzoenen. Private Ryan, monsieur Hulot en Jeanne-Marie Say zorgen voor de inspiratie.

2018 is net begonnen. Goede voornemens heb ik meestal niet, maar er wordt er één in mijn schoot geworpen. Oscar en ik zijn al maanden bezig met het plannen van een gezinssabbatical met onze kinderen. We richten ons al een tijd op Australië per camper. Maar ineens krijg ik buikpijn van het idee dat we met zijn vieren de hele wereld overvliegen (met een hoop CO2-uitstoot en een jetlag), terwijl Europa aan onze voeten ligt. En als we toch zo’n fijne nieuwe elektrische bakfiets hebben, kunnen we daarmee ook wel naar Zuid-Europa fietsen, toch?

Kinderdromen waarmaken, daarover gaat reizen heel vaak. En voor ons was de reis langs de Groene Weg naar de Middellandse Zee zo’n droom: thuis vertrekken op twee wielen en trappen tot we met diezelfde tweewielen aan het strand van Saintes-Marie-de-la-Mer staan.

De strijd met te veel hemelwater spoelt de beleving van de tocht een beetje weg. Geen zomeravonden op terrassen met lampions en musette-muziek. De zonovergoten landschappen uit de fietsgids zien we onderweg nauwelijks. Maar dat is een kans voor een ander soort tochtbeleving.

Parijs als eindbestemming, dat staat op het palmares van vele vakantiefietsers. Minder bekend bij ons is een mogelijk vervolg, de verbinding tussen Parijs en Londen. In tien dagen fietsten Leo en Els van de ene wereldstad naar de andere via de ‘Avenue Verte’.

Eurovelo 4 volgt de Opaalkust, een 120 km lang stuk Franse Noordzeekust met steile kliffen, zandstranden, pittoreske vissersdorpjes en elegante badplaatsen met belle époque villa’s. Maar ook het Vert Pays, het groene heuvellandschap achter de kuststrook heeft zijn charme. Ideaal voor een vierdaagse fietslus.

Kronkelende riviervalleien in Tsjechië, voorbijglijdende vale gieren in Kroatië, zingende minaretten in de Bosnische avondschemering, fietstassen vol vijgen en mandarijnen in Montenegro en wakker worden onder een laag sneeuw in Frankrijk. Beelden genoeg om vijf maanden trappen samen te vatten.

De Elzas staat voor wijngaarden en voor romantiek tussen vakwerkhuizen en geflambeerde taarten, het goede leven kortom. Wie er gaat fietsen krijgt ook kibbelende Franse families, een wanhopige Roemeen en vrome Duitsers op zijn bord.

Door de vier departementen van de regio Bourgogne lopen vier kanalen die onderling verbonden zijn in een lus van 800 km. Hun bewegwijzerde jaagpaden liggen als een groen biljartlaken uitgerold voor de recreatieve fietser die zich ver van het verkeersgeraas wil volzuigen met natuur. Doe je in steden als Chalon-sur-Saône, Auxerre, Beaune en vooral Dijon nog wat cultuur op, dan kan de fietspret niet op.

De ene heet La Dolce Via (la voie douce, de zachte weg), de andere gewoon Voie Verte. Maar behalve zeer groen is ook die laatste ‘dolce’. Twee excursies op de ViaRhôna klimmen de zijvalleien van de Isère en de Eyrieux in, maar vereisen geen wielerexploten. Destijds geraakte ook een stoomtrein boven.

De afdaling starten vanuit een indrukwekkend Zwitsers berglandschap, je laten verleiden door de Côtes du Rhône en eindigen in de broeierige moerasvlakten van de Camargue en de Middellandse Zee: de Via Rhôna heeft het allemaal.

De Belgen houden van champagne en de Champagne houdt van Belgen. De Belgen zijn na de Fransen immers de grootste champagnedrinkers. Vlamingen koppelen vaak een champagne-inkoop aan een korte vakantie. Maar fietsen tussen de druivelaars is ook leuk en een fles champagne past best in de bidonhouder… Guy Raskin probeerde het.

Johan Lauwerier verkende de Vendée per fiets, van het vlakke, moerassige Marais Poitevin tot de heuvels een eind verderop.

Heraangelegde trekwegen zijn vandaag een zoete droom voor de fietser, ondervond Johan Lauwerier.

Tom Langmans ging enkele dagen links fietsen in de keten van kalkheuvels net boven Hull.

In het jaar 121 n.C. startte de Romeinse keizer Hadrianus de bouw van een verdedigingsmuur tegen de Picten, helemaal van de oostkust van Noord-Engeland tot de westkust. Langs dit historische traject loopt sinds enkele jaren de Hadrian’s Cycleway.

Van oorsprong is de Elzas Duits. In 1648 werd de streek Frans, in 1870 weer Duits en na WOI weer Frans. De officiële taal is Frans, maar het dialect klinkt vrij Duits. Een streek met een speciaal karakter, en vooral veel goede wijn.

Engeland kan je op verschillende manieren dwarsen. Voor fietsers bestaat er sinds 2010 een nieuwe variant, de Way of the Roses, die de mooiste stukken van de Yorkshire Dales en de Wolds doorkruist. Een echte aanrader!