Artikeldatabank

Fervente langeafstandsfietsers als we zijn kozen we al tweemaal voor een fietstocht vanuit de Kempen naar de Moezel. Een gps hoeft niet, voor ons is kaartlezen een onlosmakelijk deel van het avontuur. Bijgevolg ontdekten we een aantal prachtige routes door de Ardennen en de Eifel.

Paleizen voor koningen en arbeiders, gotische kathedralen, een beroemde treinwagon en weiden vol grazende koeien. In Picardië vind je het allemaal. Vier fietstips, halverwege tussen België en Parijs.

Twee eeuwen geleden ging alle vervoer per postkoets of boot. Later kwam de trein erbij. Vandaag hebben vele oude postwegen, jaagpaden en spoorwegbeddingen een tweede leven gekregen als ‘groene’ wegen. Veilig, rustig en relatief vlak, kortom een feest voor fietsers. Bijgevolg hoef je helemaal geen berggeit te zijn om tot aan de Alpen te fietsen.

Ik herinner mij nog goed onze eerste reis – een autotocht in 1983 over de ‘Romantische Strasse’. Dertig jaar later keren we terug naar Duitslands bekendste toeristische route. En opnieuw rijgen we middeleeuwse steden en barok- en rococokerken aan elkaar. Maar ditmaal met de fiets.

Ben je op zoek naar een relax maar toch heel afwisselend fietsweekend, dan moet je in de Elzas zijn.

Al jaren zijn we fervente wandelaars, maar een eerste fietsreis naar Bazel smaakte naar meer. Onze keuze viel op een retourtje Parijs. Het resultaat was een heuse ontdekkingstocht door Noord-Frankrijk.

Heel wat voormalige Hanzesteden rond de Oostzee combineren werelderfgoed met strandpromenades, baksteen-gotiek met bad-architectuur. Daartussen fiets je door een schitterend landschap van duinen en binnenzeeën.

“Waarom twee dagen autorijden naar een verre vakantiebestemming?” “Waarom niet een keer thuis in Gent vertrekken, met de fiets?” Jan en Greet stellen het voor. Wannes (13) en Mirte (11) willen er voor gaan. Wannes op zijn eigen fiets en Mirte achterop de tandem. Nog een route zoeken en een fietskarretje op de kop tikken en de alternatieve vakantie kan beginnen.

Vele Duitse fietsroutes volgen de loop van rivieren, waardoor het langeafstandsfietsen haast een nationale sport is geworden. Ik wil in twee weken een aantal routes met elkaar verbinden, langs het water maar ook ‘over land’. Mijn keuze valt op het zuiden, de streek tussen de Main en de Donau.

Opnieuw trekken we de Jura door, van noord naar zuid, flirtend met de Zwitserse grens. Na een wandelreportage in het aprilnummer is het nu de beurt aan de fiets.

Lachende konijntjes, twee mensen die tevreden terugkijken en onmenselijke ambtenaren. De ontmoetingen buiten de fietsgids blijven nazinderen. Enkele honderden kilometers door de Zuidelijke Champagne brachten ons niet alleen de romantiek van afgelegen dorpen en kasteeltuinen, maar ook een confrontatie met de realiteit van het bestaan.

Vorige Op Weg eindigden we met de degustatie van een frisse La Ramenée. Daarmee zaten we op dag 10 van onze abdijtocht nog maar aan abdij(bier) nummer zeven. Zestien te gaan. Tijd om een paar tandjes bij te steken.

Zomer 2016. Op een woensdagavond stappen we met vier fietsen, twee kinderen en bagage de trein op. Een nacht later ontwaken we in München Centraal en vandaar sporen we naar Salzburg. Een prima trein met veel ruimte voor fietsen brengt ons naar de start van onze fietsvakantie.

“Is er iets in de natuur dat zo’n verscheidenheid aan veranderende kleuren bezit? Toch wel, opaal, de edelsteen die keer op keer een serie uitbarstingen van rood en groen veroorzaakt.” Deze uitspraak van de schilder Edouard Lévêque zorgde ervoor dat een stukje Noord-Franse kust zijn mooie bijnaam kreeg.

Een bewegwijzerde fietsroute van Normandië naar de Atlantische Oceaan, dat was het idee achter La Vélo Francette. Het resultaat is een aaneenschakeling van landschappen die representatief zijn voor een flink stuk Frankrijk.

Muziekfestivals, dorpsfeesten, rugby, corrida’s en foie gras horen bij de cultuur van Gascogne. D’Artagnan reed te paard, wij met de fiets naar bastiden en bloemendorpen op een zucht van de Pyreneeën.

De vraag naar een lezing over langeafstandsfietsen in Wallonië bracht mij op een spoor. Nadat ik de Vennbahn en alle RandoVélo’s en RAVeL’s op een kaart had samengebracht, zag ik plots de mogelijkheid voor een grote lus. Mijn ‘Rondje Ardennen’ was geboren.

Le Périgord is onderverdeeld in vier regio’s: Blanc, Noir, Pourpre en Vert. Onze keuze valt op Noir omwille van de vele fietsmogelijkheden en de talrijke bezienswaardigheden. Dat resulteert in een aangename fietsreis doorheen de geschiedenis, van de Cro-Magnon tot Joséphine Baker