Artikeldatabank

De voorbije drie jaren fietsten we Vlaanderen rond met de Vlaanderen fietsroute. Voor deze zomer richtten we onze blikken met enig voorbehoud noordwaarts: naar Nederland. Vlak, eentonig, fietspaden wel apart maar langs drukke wegen, vooroordelen genoeg. Niets van dat alles bleek waar.

Ik ben Annelies en vroeger ging ik eigenlijk niet zo héél graag op vakantie, tot op het moment dat ik samen met mijn gezin de fietsvakanties ontdekte. Toen veranderde alles. Intussen zijn al meerdere fietsvakanties gepasseerd, van korte weekendjes in eigen land tot zelfs een fietstocht van 14 maanden doorheen Europa (Op Weg, 2017 6), en nog steeds kan ik er niet genoeg van krijgen. Het gaat me zelfs niet eens om het fietsen zelf, wel om het ‘onderweg zijn’, de leuke contacten met locals, het niet moeten plannen maar gewoon te kunnen ervaren wat je overkomt. Om het fietstempo dat net snel genoeg gaat om afwisseling te bieden, maar traag genoeg om de omgeving ten volle te kunnen opnemen.

Het plan was om in het voormalige Oost-Duitsland een langgerekte rondrit van 900 km te maken, meer bepaald door drie rivieren te volgen via twee langeafstandsroutes. De Oder en de Neisse zouden de hoofdrollen krijgen, de Spree de belangrijkste bijrol. Om de lus te sluiten zouden we Berlijn passeren, maar daarna liep het mis.

Een nieuwe wind waait door de Eifel. Eentje die de langeafstandsfietser van noord naar zuid dwars door de regio begeleidt. Met twee opties: een westelijke of een oostelijke doorsteek. Vertrekpunt is Aken, eindhalte Trier. West en oost hebben een gezamenlijke aanloop via de Vennbahn door de Oostkantons. West kiest voor de valleien van de Prüm, de Enz, de Sauer en de Moezel. Oost volgt de Kyll, met zijn 142 km de langste rivier van de Eifel.

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

Fervente langeafstandsfietsers als we zijn kozen we al tweemaal voor een fietstocht vanuit de Kempen naar de Moezel. Een gps hoeft niet, voor ons is kaartlezen een onlosmakelijk deel van het avontuur. Bijgevolg ontdekten we een aantal prachtige routes door de Ardennen en de Eifel.

Twee eeuwen geleden ging alle vervoer per postkoets of boot. Later kwam de trein erbij. Vandaag hebben vele oude postwegen, jaagpaden en spoorwegbeddingen een tweede leven gekregen als ‘groene’ wegen. Veilig, rustig en relatief vlak, kortom een feest voor fietsers. Bijgevolg hoef je helemaal geen berggeit te zijn om tot aan de Alpen te fietsen.

Ik herinner mij nog goed onze eerste reis – een autotocht in 1983 over de ‘Romantische Strasse’. Dertig jaar later keren we terug naar Duitslands bekendste toeristische route. En opnieuw rijgen we middeleeuwse steden en barok- en rococokerken aan elkaar. Maar ditmaal met de fiets.

Midden in de Gelderse Poort, omgeven door de Rijn en zijn rivierarmen, ligt de gemeente Rijnwaarden, in de volksmond ook wel ‘t Gelders Eiland genoemd. De uiterwaarden werden teruggegeven aan de natuur met als gevolg kilometers dijk, karakteristieke dijkhuizen, oeverzwaluwen, beverburchten en overal water. Kortom het ultieme fietsplezier.

Heel wat voormalige Hanzesteden rond de Oostzee combineren werelderfgoed met strandpromenades, baksteen-gotiek met bad-architectuur. Daartussen fiets je door een schitterend landschap van duinen en binnenzeeën.

In 1997 werd de legendarische Elfstedentocht voor het laatst geschaatst. Toch is de tocht overal in Friesland springlevend, en niet alleen bij schaatsers. De zomeropties zijn talrijk: met de fiets, te voet, met de step, op skeelers, met de kano, in een huifkar, op een boot of met de auto. Afhankelijk van het vervoermiddel bedraagt de afstand tussen 200 en 260 km.

Vele Duitse fietsroutes volgen de loop van rivieren, waardoor het langeafstandsfietsen haast een nationale sport is geworden. Ik wil in twee weken een aantal routes met elkaar verbinden, langs het water maar ook ‘over land’. Mijn keuze valt op het zuiden, de streek tussen de Main en de Donau.

Een intrigerende puzzel van vlakken en lijnen vult de hele horizon. In een uurtje zijn we vanuit de vlakke groene polders tot in deze canyon van 21ste-eeuwse architectuur gefietst. Een groter contrast bestaat niet.