Artikeldatabank

Een jaar geleden gaf mijn schoonvader te kennen dat hij heel graag de Vennbahn wilde fietsen. Als kranige tachtiger is hij het toonbeeld van een sterke man met twee uitstekende fietsbenen. Een jaar later is zijn fietsdroom uitgekomen.

Gelegen op de grens tussen machtige Franse en Duitse buren werd het kleine Saarland doorheen de eeuwen geregeld als oorlogsbuit opgeëist. Ideaal voor een sportieve, meerdaagse tocht in het teken van geschiedenis, al genoten wij ook ten volle van de natuur en van het industrieel erfgoed.

Ierland, tot voor kort in mijn verbeelding gereduceerd tot een huis op een klif, gegeseld door striemende regenvlagen, een huilende wind en het gedonder van beukende golven. Na twee weken fietsen weet ik het, het huis bestaat. Meer nog, de werkelijkheid tart mijn verbeelding in de overtreffende trap. Beara, Iveragh en Dingle zijn drie schiereilanden, diep ingesneden door prachtige baaien. Elk met een ringweg. De ‘Ring of Kerry’ op Iveragh is een toeristische topper. De vele toerbussen rijden er in tegenwijzerzin, de weg soms te smal om te kruisen. Killarney is een groot nest met luxueuze hotels die elkaar naar de kroon steken. Beara, charmant en rustig, ligt uitnodigend te schitteren in de zon. De ringweg biedt spectaculaire vergezichten. Toch slaan we af en rijden kleine lussen of een doodlopende weg. Zo zijn er veel, heen en terug. Woorden schieten tekort, mijn camera kan onmogelijk het hele plaatje in beeld brengen...

In vorig nummer van Op Weg las je het relaas van onze tocht van de triomfboog in het Brusselse Jubelpark naar zijn Berlijnse dubbelganger, de Brandenburger Tor. Voor onze terugtocht kiezen we een meer noordelijke route.

Na een autorit van 900 km kamperen we vlak onder Duitslands hoogste berg. Overal waar we kijken zien we nog meer hoge bergen. Ik voel een mengeling van goesting en vertwijfeling. Is dit wel een goed idee? Gaan de kinderen dat wel kunnen? En ik, ga ik dat wel kunnen? Maar jongens toch, wat een wild idee is dit!

Vlakbij het Berlaymontgebouw op het Brusselse Schumanplein is een authentiek stuk Berlijnse Muur geplaatst met daarop de afbeelding van Kennedy. Dat gebeurde in 2015, een kwart eeuw na de Duitse eenmaking. Een kwart eeuw na onze eerste fietsreis naar Duitsland vierden wij ons jubileum met een tocht van de triomfboog in het Jubelpark naar de Brandenburger Tor en terug.

Ik ben Annelies en vroeger ging ik eigenlijk niet zo héél graag op vakantie, tot op het moment dat ik samen met mijn gezin de fietsvakanties ontdekte. Toen veranderde alles. Intussen zijn al meerdere fietsvakanties gepasseerd, van korte weekendjes in eigen land tot zelfs een fietstocht van 14 maanden doorheen Europa (Op Weg, 2017 6), en nog steeds kan ik er niet genoeg van krijgen. Het gaat me zelfs niet eens om het fietsen zelf, wel om het ‘onderweg zijn’, de leuke contacten met locals, het niet moeten plannen maar gewoon te kunnen ervaren wat je overkomt. Om het fietstempo dat net snel genoeg gaat om afwisseling te bieden, maar traag genoeg om de omgeving ten volle te kunnen opnemen.

Het plan was om in het voormalige Oost-Duitsland een langgerekte rondrit van 900 km te maken, meer bepaald door drie rivieren te volgen via twee langeafstandsroutes. De Oder en de Neisse zouden de hoofdrollen krijgen, de Spree de belangrijkste bijrol. Om de lus te sluiten zouden we Berlijn passeren, maar daarna liep het mis.

Een nieuwe wind waait door de Eifel. Eentje die de langeafstandsfietser van noord naar zuid dwars door de regio begeleidt. Met twee opties: een westelijke of een oostelijke doorsteek. Vertrekpunt is Aken, eindhalte Trier. West en oost hebben een gezamenlijke aanloop via de Vennbahn door de Oostkantons. West kiest voor de valleien van de Prüm, de Enz, de Sauer en de Moezel. Oost volgt de Kyll, met zijn 142 km de langste rivier van de Eifel.

Vakantiefietsers die het graag vlak houden zijn ongetwijfeld fan van Europese toppers als de Donau-, de Rijn- of de Loireroute. Wie liever wat dichter bij huis blijft, kan nu van monding tot bron de Maasoevers volgen, goed voor een heerlijk vlakke drielandentocht.

Profwielrenners kennen het Taunusgebergte van de wielerklassieker ‘Rund um den Henninger Turm’. Maar ook vakantiefietsers kunnen er hun gading vinden met tochten in het gebergte of in de Rijnvlakte. Bad Homburg vor der Höhe, een kuuroord aan de rand van de Taunus, is daar een ideale uitvalbasis voor, ondervond Guy Raskin.

Bij het Ruhrgebied denkt iedereen spontaan aan rokende schoorsteenpijpen. Maar als je door Europa uitgeroepen wordt tot culturele hoofdstad 2010, dan heb je heel wat meer in petto.

In Neustadt an der Weinstrasse vond Guy Raskin de perfecte mix van natuur en (wijn)cultuur.

De grens tussen Duitsland en Luxemburg wordt grotendeels gevormd door rivieren: de Moezel, de Sûre en de Our. Aan de Luxemburgse kant volgt de Piste Cyclable 3 deze drie grensrivieren. Aan de Duitse kant van de Sûre, die daar Sauer heet, is er nu ook een fietsweg, de Sauertalradweg.

Guy Raskin fietste door een Duitse regio met Vlaamse roots en kwam zowaar ook Marlene Dietrich tegen.

Guy Raskin verkende in vijf etappes de groene rand van de grootstad.