Artikeldatabank

Het huis van Marc Sedeyn ademt wandelen. Aan de muur hangt een enorme kaart met de route van Gent naar Compostela. Daarnaast in een grote kader tientallen wandelmedailles. Boekenkasten staan vol met mappen, GR-nummers op de rug. “Ik geef toe, ik ben goed gebeten”, zal Marc midden in het interview zeggen. De nagel op de kop.

Moet een grote tocht een doel hebben? De weg is voor de langeafstandswandelaar toch aangrijpender dan het einddoel? Maar als de ontknoping zich afspeelt tussen Bernini’s zuilenrijen op een volgepakt Sint-Pietersplein, dan moet dat toch wel een bijzonder finishmoment zijn. Els Geeraert en Piet Hardeman getuigen.

Ieder van ons heeft in zijn agenda wel eens dagen die maanden op voorhand met rood omcirkeld zijn. Voor geen geld van de wereld te missen! In de agenda’s van 17 vriendinnen uit Oost-Vlaanderen zijn dat drie dagen: het jaarlijkse wandelweekend in de Ardennen. Voor de wandelingen en de GR-paden natuurlijk. Maar vooral voor de gezelligheid. En gezellig was het zeker, aan tafel bij Patricia, Nadine, Rita en Anne-Marie.

“Ooit stond ik op het Vakantiesalon tien minuten lang met hand en tand uit te leggen wat een Grande Randonnée is. Om dan na afloop de vraag te krijgen: “Kunnen we zo’n GR ook met de auto doen?” Het is voor ons als vrijwilligersvereniging een lange weg geweest om het concept GR ingang te doen vinden. Maar het is absoluut de moeite waard geweest.”

In de ban van Frankrijk. Niet omwille van de wijn, de zon of de cols, maar omdat het een paradijs is voor wandelaars. Met Jan Van Meirvenne hebben we een fan én een kenner in eigen GR-kringen rondlopen. Tijd voor een gesprek over het land dat tevens de bakermat van GR is.

In 2005 trok Sebastien de Fooz met € 50 op zak te voet naar Jeruzalem, 6.000 kilometer door 12 landen. Onderweg liet hij zich leiden door het onverwachte en door de spontane hulp van mensen. Zijn tocht bracht soms hilarische toestanden mee, soms ergernis, maar vooral een andere kijk op de grote religieuze, sociale, culturele en politieke tegenstellingen van vandaag.

In de Canvas-reeks Grand Central Belge trok Frieda Van Wijck de voorbije weken langs de gelijknamige spoorlijn die eertijds het Waalse mijn- en industriebekken met de haven van Antwerpen verbond. De inspiratiebron voor het programma was een boek van schrijver-journalist Pascal Verbeken. Met veel mededogen en gevoel voor nuance beschreef hij twee jaar geleden zijn voetreis door een ‘verdwijnend’ België –eens een industriële wereldmacht, nu een land in ademnood.

Hoe geraak je zo in de ban van bergwandelen dat het je droom wordt om op je eentje door Scandinavië en Groenland te trekken? Boeiende vraag. Met boeiende antwoorden.

Het dunst bevolkte land van Europa, met de meest betoverende landschappen en de grootste concentratie vulkanen. Superlatieven kom je meestal tekort, zeker als je een ervaren ‘IJslandvaarder’ als Erik Hendrix interviewt.

Weinigen kunnen zeggen dat ze van wandelen hun beroep hebben gemaakt. TV-maker Arnout Hauben kan dat wel. Voor Man Bijt Hond ging hij in 100 dagen te voet van Schaarbeek naar Compostela. In een recenter verleden stapte hij met zijn kompanen Jonas Van Thielen en Mikhael Cops de frontlijn van de Grote Oorlog af. Momenteel bereiden zij een tweede reeks Ten Oorlog voor, over WO II. ‘Als je stapt, staan al jezintuigen op scherp.’

Voor zijn eerste ‘buitenlandse’ reis ging kersvers Vlaams Minister-President Bourgeois eind september op de koffie bij zijn al even kersverse collega in …Eupen. Enkele weken eerder haalde ook Op Weg de banden aan met onze Duitstalige vrienden van de Oostkantons. Om de woorden van Horst te gebruiken: “Willkommen im Wanderparadies Ostbelgien”.