Artikeldatabank

Geen berg in de zuidwestelijke Italiaanse Alpen die meer tot de verbeelding spreekt dan de Monviso. De Romeinen hadden er al een naam voor – Mons Vesulus – en dachten dat het de hoogste berg van de Alpen was. Niet verwonderlijk, want met zijn 3841 meter steekt de Monviso hoog boven de omliggende bergen uit.

Reizen zit Tine Luyten in het bloed. Bij voorkeur naar verre landen. Vooral Latijns-Amerika heeft haar hart gestolen. Een passie die ze vorig jaar in Guatemala deelde met acht mensen met een verstandelijke beperking. Met de beklimming van een vulkaan als hoogtepunt.

“Ooit stond ik op het Vakantiesalon tien minuten lang met hand en tand uit te leggen wat een Grande Randonnée is. Om dan na afloop de vraag te krijgen: “Kunnen we zo’n GR ook met de auto doen?” Het is voor ons als vrijwilligersvereniging een lange weg geweest om het concept GR ingang te doen vinden. Maar het is absoluut de moeite waard geweest.”

Niet ver weg en verrassend mooi strekt de Condroz zich uit over de provincies Namen en Luik. Het is een glooiend landschap met uitgestrekte velden en weiden, kastelen en vierkantshoeven, piepkleine dorpjes met huizen in kalksteen en af en toe een bosje. De beste manier om de streek te verkennen is via de vernieuwde GR 575/576.

In 2005 trok Sebastien de Fooz met € 50 op zak te voet naar Jeruzalem, 6.000 kilometer door 12 landen. Onderweg liet hij zich leiden door het onverwachte en door de spontane hulp van mensen. Zijn tocht bracht soms hilarische toestanden mee, soms ergernis, maar vooral een andere kijk op de grote religieuze, sociale, culturele en politieke tegenstellingen van vandaag.

In de Canvas-reeks Grand Central Belge trok Frieda Van Wijck de voorbije weken langs de gelijknamige spoorlijn die eertijds het Waalse mijn- en industriebekken met de haven van Antwerpen verbond. De inspiratiebron voor het programma was een boek van schrijver-journalist Pascal Verbeken. Met veel mededogen en gevoel voor nuance beschreef hij twee jaar geleden zijn voetreis door een ‘verdwijnend’ België –eens een industriële wereldmacht, nu een land in ademnood.

Hoe geraak je zo in de ban van bergwandelen dat het je droom wordt om op je eentje door Scandinavië en Groenland te trekken? Boeiende vraag. Met boeiende antwoorden.

Als we de makers van bekende natuurdocumentaires zouden geloven moeten we naar verre en afgelegen plaatsen reizen om prachtige en ruwe natuur te zien. Niets is minder waar. In de Alpen, op enkele uren rijden van België, vind je tal van unieke natuurgebieden.

Het dunst bevolkte land van Europa, met de meest betoverende landschappen en de grootste concentratie vulkanen. Superlatieven kom je meestal tekort, zeker als je een ervaren ‘IJslandvaarder’ als Erik Hendrix interviewt.

Weinigen kunnen zeggen dat ze van wandelen hun beroep hebben gemaakt. TV-maker Arnout Hauben kan dat wel. Voor Man Bijt Hond ging hij in 100 dagen te voet van Schaarbeek naar Compostela. In een recenter verleden stapte hij met zijn kompanen Jonas Van Thielen en Mikhael Cops de frontlijn van de Grote Oorlog af. Momenteel bereiden zij een tweede reeks Ten Oorlog voor, over WO II. ‘Als je stapt, staan al jezintuigen op scherp.’

De Karpaten stonden al lang op ons verlanglijstje. Deze weinig gekende bergstreek, uitgesmeerd over zeven Oost-Europese landen, omvat onder meer het grootste Europese oerbos buiten Rusland en herbergt meer dan de helft van de Europese beren en wolven. Maar hoe lang nog?

Voor zijn eerste ‘buitenlandse’ reis ging kersvers Vlaams Minister-President Bourgeois eind september op de koffie bij zijn al even kersverse collega in …Eupen. Enkele weken eerder haalde ook Op Weg de banden aan met onze Duitstalige vrienden van de Oostkantons. Om de woorden van Horst te gebruiken: “Willkommen im Wanderparadies Ostbelgien”.