Artikeldatabank

De tijd voor een gezinsvakantie was dit jaar beperkt. We kozen voor een intensieve,sportieve vakantie: 852 km fietsen langs de grenzen van Vlaanderen. Pure familytime.

Nu de kinderen in hun tienerjaren komen, merken we dat ze makkelijker te motiveren zijn voor een fiets- dan een wandelvakantie. Vrouwlief stelde maar één voorwaarde: een vlak parcours. Dat vonden we in Flevoland, Nederlands jongste provincie: man-made land, dik vier meter onder het zeeniveau.

Na een geslaagde eerste tocht langs enkele Oost-Vlaamse campings beslisten we dit jaar voor ‘het echte werk’ te gaan. Met fiets en pak en zak trokken we half juni naar Zweden, op zoek naar rust en natuur. We fietsten de Kattegattleden, uitgeroepen tot fietsroute van het jaar in 2018. Een keuze die we ons zeker niet beklagen.

Op vakantie met de fiets, zonder strak plan, daar houden wij van! Na een geslaagde ‘try-out’ in Friesland maakten we vorige zomer onze tocht wat langer: van het Zwitserse Bazel naar Carnoulès, ons stukje hemel op aarde in Frankrijk. ‘We’ dat zijn Joppe (9), Eppo (4), Pippa (2), Wim en ik

Na een autorit van 900 km kamperen we vlak onder Duitslands hoogste berg. Overal waar we kijken zien we nog meer hoge bergen. Ik voel een mengeling van goesting en vertwijfeling. Is dit wel een goed idee? Gaan de kinderen dat wel kunnen? En ik, ga ik dat wel kunnen? Maar jongens toch, wat een wild idee is dit!

2018 is net begonnen. Goede voornemens heb ik meestal niet, maar er wordt er één in mijn schoot geworpen. Oscar en ik zijn al maanden bezig met het plannen van een gezinssabbatical met onze kinderen. We richten ons al een tijd op Australië per camper. Maar ineens krijg ik buikpijn van het idee dat we met zijn vieren de hele wereld overvliegen (met een hoop CO2-uitstoot en een jetlag), terwijl Europa aan onze voeten ligt. En als we toch zo’n fijne nieuwe elektrische bakfiets hebben, kunnen we daarmee ook wel naar Zuid-Europa fietsen, toch?

Begin januari stelde ik vast dat er nog een ‘gat’ was in de zomervakantieplanning: manlief aan het werk, zoon op chirokamp en ik … vijf dagen alleen thuis met de twee dochters. Toen begon het idee te rijpen om samen op pad te gaan.

Mijn vriend houdt niet zo van de fiets, maar wel van avontuurlijk reizen. Dus gaan wij meestal op roadtrip met ons tentje. Maar wanneer vakantiefietsers ons pad kruisen kijk ik watertandend toe. Na onze laatste reis werd mijn verlangen te groot, tijd om erop uit te trekken met mijn dochters van 6 en 8.

Met de fiets op vakantie klinkt als muziek in de oren. Maar hoe plan je zo’n meerdaagse fietstrektocht? Dat het enige voorbereiding vraagt – zeker als er kinderen staan trappelen om mee te trappen – staat vast. Denk maar aan het zoeken van een route of het selecteren van de bagage. Graag deel ik onze ervaringen om ook anderen op weg te zetten.

Stella (11), Toon (2,5), Lies (onderweg 1 geworden), Sofie en Steven combineerden de Nationale Fietsroutes 3, 1 en 8 tot een lus van een dikke 400 km via Luzern, Andermatt en Bern.

Waarom zou een mens – laat staan een gezin met fietskarren – door Zwitserland gaan fietsen? Voor de landschappen natuurlijk, maar ook voor het goed bewegwijzerde fietsnetwerk. En voor de combinatiemogelijkheden met het openbaar vervoer, dat uitstekend voorzien is op transport van fietsen.

De traditie om er in de zomer enkele dagen met één van zijn dochters op uit te trekken was er al. Maar in 2009 ruilde Rudi Bogaerts de chambres d’hôtes voor de tent en de auto voor de fiets. La douce France à velo bleek al snel een heel andere manier om samen onderweg te zijn.

“Waarom twee dagen autorijden naar een verre vakantiebestemming?” “Waarom niet een keer thuis in Gent vertrekken, met de fiets?” Jan en Greet stellen het voor. Wannes (13) en Mirte (11) willen er voor gaan. Wannes op zijn eigen fiets en Mirte achterop de tandem. Nog een route zoeken en een fietskarretje op de kop tikken en de alternatieve vakantie kan beginnen.

Het valt me altijd weer op hoeveel Dries zich nog herinnert van de reizen die hij als kind maakte. Veel meer dan ik. De reden? Zijn ouders kozen er voor om zonder auto door het leven te gaan en er jaarlijks met drie kinderen met de fiets op uit te trekken. Fietsen en kamperen maakt een reis veel intenser, daar ben ik intussen ook van overtuigd. En als het dertig jaar geleden zonder fietskar kon, dan moet het nu ook lukken. Daarom zetten we die traditie verder, ook nu onze dochter Limme er bij gekomen is.

Wat oorspronkelijk een cadeau was voor een plechtige communie is inmiddels voor meter Andrea en metekind Nele een vaste zomertraditie geworden: fietsen naar Barjac, vanuit alle richtingen.